Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 10 głosach.
Max Stirner's Egoism and Nihilism
We wczesnych latach siedemdziesiątych nastąpiło „odrodzenie” filozofii Maxa Stirnera, urodzonego jako Johann Caspar Schmidt (1806-1856), którego książka Der Einzige und Sein Eigentum została nazwana „rewolucyjnym podręcznikiem anarchistycznym”, „Biblią bankiera”, „strukturalnym modelem drobnomieszczańskiej samoświadomości” i innymi nazwami od czasu jej pojawienia się w 1844 roku.
Odrodzenie zaowocowało najbardziej wszechstronnym studium Stirnera w języku angielskim do tego czasu, R.W.K. Paterson's 1971 The Nihilistic Egoist: Max Stirner.
Podczas gdy Paterson podjął się przeglądu Der Einzige jako merytorycznego dyskursu filozoficznego, paradoksalnie i teologicznie doszedł do wniosku, że Stirner zajmował się metafizyką, aż do solipsystycznej frywolności. Niniejsze studium analizuje fascynującą, ale ostatecznie nieudaną, jeśli nie bufoniastą, sprawę Patersona przeciwko Stirnerowi. Dochodzę do wniosku, że powinniśmy przemyśleć Stirnera nie jako metafizyka, ale jako krytyka społecznego i pedagoga, „korzenia”, myśliciela na poziomie gruntu lub pierwotnym, bardziej istotnego dzisiaj niż kiedykolwiek.
Jego idee i zasady są gotowe do rozpowszechnienia i zastosowania w krytyce, bieżących wydarzeniach i sztuce. W tej rewizji moim celem jest odtrywializowanie Stirnera, dalsze dostosowanie paradygmatu i wprowadzenie nowego materiału, w celu ożywienia świętego Maxa tam, gdzie jego miejsce - w towarzystwie heretyków takich jak Chamfort, Nietzsche, Mark Twain, Ambrose Bierce, George Orwell, Joseph Heller i George Carlin, by wymienić tylko kilku.