Efrem Syryjczyk: Hymny

Opinie czytelników

Książka zawiera zbiór hymnów i poezji św. Efrema, znanych z teologicznej głębi i piękna. Czytelnicy uważają, że jest to cenne źródło, szczególnie dla osób zainteresowanych duchowością wschodniego chrześcijaństwa. Istnieją jednak skargi dotyczące wprowadzających w błąd informacji dotyczących wydań językowych.

⬤ Cenne źródło do zrozumienia poezji wschodniego chrześcijaństwa
⬤ Zawiera piękne obrazy i teologię
⬤ Dobrze wyprodukowane przez Paulist Press
⬤ Istotne dla prawosławnych praktyk podczas Wielkiego Postu.

Mylący tytuł dotyczący syriackich i angielskich wydań, ponieważ zawiera tylko angielski tekst; niektórzy czytelnicy mogą nie przeczytać go przez lata po zakupie.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ephrem the Syrian: Hymns

Zawartość książki:

"... kamień milowy w amerykańskich publikacjach religijnych".

New Catholic World Efrem Syryjczyk: Hymny w przekładzie i opracowaniu Kathleen E. McVey przedmowa John Meyendorff "Błogosławione niech będzie Dziecię, które dziś zachwyca Betlejem. Błogosławiony Nowonarodzony, który dziś uczynił ludzkość znów młodą.

Błogosławiony Owoc, który pochylił się nad naszym głodem.

Błogosławiony Łaskawy, który nagle wzbogacił całą naszą biedę i wypełnił nasze potrzeby". Efrem Syryjczyk (ok.

306-373) Efrem urodził się w mezopotamskim mieście Nisibis pod koniec III wieku. Nisibis i jego chrześcijańscy obywatele, będący placówką Imperium Rzymskiego, mieli zostać ukształtowani przez panowanie Konstantyna i doktryny Soboru Nicejskiego. Tam, w kontekście dużej i wyrafinowanej populacji żydowskiej oraz licznych sekt gnostyckich, Efrem starał się bronić ortodoksyjnego chrześcijaństwa nicejskiego.

Jego nauczanie i pisarstwo uczyniły go wpływowym głosem w życiu syryjskiego chrześcijaństwa przez spokojne lata patronatu Konstantyna, lata prześladowań po 361 r. pod rządami cesarza Juliana oraz konflikt między Persami i Rzymianami, który ostatecznie zmusił Efrema do przeniesienia się do Edessy, gdzie pozostał aż do śmierci w 373 roku. Efrem wywarł największy wpływ jako poeta.

Pisząc w izosylabicznych wersetach zwanych madrashe, osiągnął literacką błyskotliwość, która przyniosła mu znaczące miejsce nie tylko w jego własnej tradycji, ale także w tradycji koptyjskiej, etiopskiej, ormiańskiej i arabskiej. Jego hymny, chwalone na Zachodzie przez Jerome'a, miały kształtujący wpływ na rozwój średniowiecznego dramatu religijnego w Europie.

Łącząc greckie formy ze swoim rodzimym stylem, stworzył wysoce spreparowaną poezję o bogatej symbolice, próbując dopasować wydarzenia swoich czasów do kosmicznych ram odkupieńczego działania Boga w Chrystusie. Połączenie przez Efrema elementów stoicyzmu i środkowego platonizmu z wiarą chrześcijańską w formie przypominającej wielkich apologetów z II wieku stworzyło korpus, który mówi o jego własnym geniuszu literackim, a jeszcze bardziej wymownie o majestacie i pięknie boskiego źródła wszelkiej prawdziwej poezji. Tutaj, w świeżym i żywym tłumaczeniu, znajdują się Hymny o Narodzeniu Pańskim, Hymny przeciwko Julianowi oraz Hymny o Dziewictwie i Symbolach Pana, w których głos ten można usłyszeć z bliska i docenić, dziwić się i cieszyć.

+.