Education for survival: More than just a memory game
Edukacja dla przetrwania to krytyka praktyki edukacyjnej, oparta na osobistym doświadczeniu autora i czterdziestu latach nauczania na uniwersytetach, a także na obserwacji postępów dzieci i wnuków autora w szkole i na uniwersytecie. Autor dochodzi do wniosku, że proces powierzchownego uczenia się, po którym następują egzaminy i natychmiastowe zapominanie, nie służy ani uczniom, ani całemu społeczeństwu. Wyczyny pamięciowe są obficie nagradzane, z wyłączeniem wszystkich innych umiejętności. Wiele rzeczy, które mają wartość dla przetrwania, takich jak zwykła higiena, nie jest nauczanych lub jest traktowanych jako kolejny przedmiot akademicki, który należy zbadać, a następnie zapomnieć. Nauka jest nauczana jako historia, bez odkryć i wyobraźni, a większość szkół nie obejmuje przedmiotów takich jak inżynieria. Wielu uczniów decyduje, że nie poradzi sobie z matematyką, ponieważ przedmiot ten jest nauczany w sposób niesympatyczny i zbyt szybki, w wyniku czego nie potrafią zarządzać własnymi finansami.
Od czasu, gdy uniwersytety w Anglii i Walii zostały zobowiązane do pobierania opłat za naukę, pojawiła się tendencja do opracowywania kursów, które są powierzchownie atrakcyjne, ale w niewielkim stopniu zwiększają szanse studenta na zatrudnienie. W wielu przypadkach studenci, którzy mają zdrowy rozsądek i poziom umiejętności praktycznych, stwierdzają, że kurs akademicki im nie odpowiada. Po ukończeniu studiów trudno jest im znaleźć pracę, a społeczeństwo traci potencjalnie przydatnego pracownika. Szkoły często uważają, że dostanie się na uniwersytet jest sukcesem, ale jeśli rezultatem jest utrata dochodów, bez umiejętności, które można sprzedać, nikt nie zyskuje.
Edukacja dla przetrwania jest przedstawiona jako seria esejów, które można czytać osobno, obejmujących szeroki zakres tematów, od edukacji polityków po strukturę dnia szkolnego, prowokujących w niektórych częściach, ale zawsze konstruktywnych.
