Ocena:
Książka o Edmundzie Rubbrze autorstwa Leo Blacka zapewnia wnikliwą i osobistą eksplorację kompozytora, równoważąc szczegóły biograficzne z analizą muzyczną. Choć doceniana za czytelność i pasję do spuścizny Rubbry, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w treści analitycznej i zawiera nieścisłości faktograficzne.
Zalety:⬤ Wszechstronny i empatyczny portret życia i muzyki Rubbry.
⬤ Napisana z błyskotliwą indywidualnością i klarownością, dzięki czemu jest przystępna dla niespecjalistycznych miłośników muzyki.
⬤ Osobisty związek autora z Rubbrą, bycie jego uczniem, dodaje autentyczności i wnikliwości.
⬤ Promuje zainteresowanie Rubbrą i pomaga w zachowaniu jego spuścizny obok współczesnych wysiłków.
⬤ Ograniczona głębia analizy muzycznej, ponieważ niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej szczegółowej eksploracji idei i przekonań religijnych Rubbry.
⬤ Zawiera faktyczne nieścisłości, takie jak nieprawidłowa identyfikacja instrumentów w symfonii.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka nie dostarcza wartościowych spostrzeżeń, preferując słuchanie muzyki zamiast czytania tekstu.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Edmund Rubbra: Symphonist
Muzyka Edmunda Rubbry (1901-1986) jest niesłusznie zaniedbywana - prawdopodobnie dlatego, że jej szeroki zakres sprawia, że trudno ją sklasyfikować. Jest on prawdopodobnie najbardziej znany jako symfonik, a jego jedenaście symfonii obejmowało okres muzycznych i politycznych wstrząsów 1934-1980, z których pierwsze cztery odzwierciedlają niespokojne późniejsze lata 30-te, z drugim globalnym konfliktem, którego nie można było już uniknąć.
Te bezpośrednio powojenne dokumentują nową emocjonalną głębię i jego nawrócenie, podczas gdy ostatnie symfonie pokazują człowieka wciąż poszukującego pokoju i pojednania, pomijanego przez świat, ale pewnego, że jest na właściwej drodze. Leo Black, uczeń Rubbry w Oxfordzie w latach 50-tych, przedstawia tutaj pełne sympatii studium tych dzieł (pierwsze od około dwudziestu lat). Zwięzły szkic biograficzny rzuca światło na legendy o BBC i Rubbrze, są pełne noty programowe do każdej symfonii, z krótszymi opisami ważnych dzieł nie-symfonicznych, w szczególności "tryptyku" koncertów z lat pięćdziesiątych i głównych utworów liturgicznych skomponowanych w czasie Soboru Watykańskiego II, po konwersji Rubbry na katolicyzm.
Zajmuje się również drażliwą kwestią mistycyzmu Rubbry. LEO BLACK jest byłym głównym producentem muzycznym BBC i autorem wysoko ocenianej książki Franz Schubert: Music and Belief 2003.
