Lirycznie pomysłowe, ekfrastyczne wiersze, które analizują sztukę, rasę i mroczną historię ludzkości.
Wiersze te podkreślają wagę tego, co oznacza mówienie z i w już „znanym” świecie. W tym debiutanckim zbiorze Keitha Jonesa początkowe wiersze nawiązują do obrazów Cy Twombly'ego. Jeśli Twombly jest malarzem Morza Środkowego, to ta seria piosenek wyczarowuje longue dure Środkowego Przejścia. Wiersze zwracają się następnie ku ponownemu umiejscowieniu „ciebie” i „ja” w świecie, naszym świecie, oszpeconym przez fałszywe i śmiertelne przybliżenia „człowieka”. Usadowieni na poszarpanej krawędzi ilu znanych i nieznanych katastrof, jak możemy przerobić, przemyśleć, wyobrazić sobie na nowo, naprawić w języku i działaniu nasze relacje między sobą i z ziemią? W myśleniu i odczuwaniu tych wierszy powracają i przecinają się wielkie rekurencyjne, wirujące łuki malarskiej linii Twombly'ego.
Poza materialnością farby Twombly'ego, poza materialnością wiersza, docieramy do głębokiego miejsca myśli, pewnego rodzaju stanu, być może republiki wielu światów, żywej dla wszystkich naszych relacji i tego, jak bardzo mają one znaczenie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)