Echa z pustego nieba: Początki buddyjskiej doktryny dwóch prawd

Oryginalny tytuł:

Echoes from an Empty Sky: The Origins of the Buddhist Doctrine of the Two Truths

Zawartość książki:

Tematem tej książki jest ważna buddyjska doktryna dwóch prawd - prawd konwencjonalnych i prawd ostatecznych. Analizuje ona, w jaki sposób doktryna ta ewoluowała we wczesnym buddyzmie z wysiłków, by nadać sens sprzecznościom w zebranych wypowiedziach Buddy.

Dwie prawdy zaczęły jednak odnosić się nie przede wszystkim do stwierdzeń lub języka, ale do rzeczywistości, do których odnosiły się stwierdzenia lub język. Jako taka, doktryna dwóch prawd stała się jedną z tych, dzięki którym filozofowie buddyjscy skupili swoje wysiłki na opracowaniu abhidharmy, wyższej nauki, która pozwoliła im wyjaśnić, w jaki sposób umysł pojmuje i błędnie pojmuje świat, w jaki sposób przywiązuje się do przedmiotów, które nie istnieją same w sobie, tworząc w ten sposób cierpienie. W efekcie doktryna przekształciła się w rozróżnienie między różnymi rodzajami przedmiotów, a nie w rozróżnienie między różnymi rodzajami stwierdzeń.

Doktryna prawd rozumianych w ten sposób odegrała kluczową rolę w artykulacji mahajany przez jej zwolenników, odróżniając ją od tego, co nazywali hinajaną, zwłaszcza w definiowaniu centralnych idei bezinteresowności i pustki. W przeciwieństwie do wcześniejszych książek na ten temat, które koncentrują się na doktrynie w kontekście mahajany, Buescher bada ją w kontekście hinajany.

Tybetańskie syntezy doktryny buddyjskiej zapewniają fascynującą perspektywę, z której można porównać stanowiska głównych szkół indyjskich. W takich pracach często brakuje jednak perspektywy historycznej, z której można by dostrzec rozwój tych stanowisk.