Ocena:
Książka „The Bells of Old Tokyo” autorstwa Anny Sherman spotkała się z mieszanym przyjęciem czytelników. Podczas gdy wielu chwali liryczny styl pisania i dogłębną eksplorację kultury i historii Tokio przez osobisty pryzmat, inni uważają ją za rozczarowującą z powodu braku treści opisowych dotyczących dzielnic i postrzeganego nadmiernego nacisku na konkretne postacie. Ogólnie rzecz biorąc, jest to bardziej pamiętnik kulturowy niż tradycyjny przewodnik turystyczny.
Zalety:⬤ Piękna i liryczna proza, która urzeka czytelników.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na Tokio, łącząc kontekst historyczny ze współczesną kulturą.
⬤ Wywołuje ciekawość na temat tradycji i historii Japonii.
⬤ Wnikliwe interakcje między postaciami, które ujawniają głębsze kulturowe spostrzeżenia.
⬤ Wywołuje poczucie ponadczasowości i spokoju w obrazach Tokio.
⬤ Brak szczegółowych opisów dzielnic i atmosfery Tokio.
⬤ Skupienie się na niektórych postaciach może odciągać uwagę od szerszego spojrzenia na miasto.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest niezręczny i zbyt świadomy siebie.
⬤ Czasami nie spełnia oczekiwań dotyczących bardziej tradycyjnego przewodnika lub bogatszej narracji.
⬤ Krytycy wspominają o braku interesujących treści dla osób niezaznajomionych z japońską kulturą.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
The Bells of Old Tokyo: Meditations on Time and a City
Elegancka i wciągająca wycieczka po Tokio i jego mieszkańcach
Od 1632 do 1854 roku władcy Japonii ograniczali kontakty z obcymi krajami, co stanowiło niemal izolację, która sprzyjała niezwykłej i unikalnej kulturze, która przetrwała do dziś. W hipnotyzującej prozie i zmysłowych szczegółach Anna Sherman opisuje poszukiwania wielkich dzwonów, za pomocą których mieszkańcy Edo, później zwanego Tokio, odmierzali godziny w mieście szogunów.
Eksploracja Tokio staje się medytacją nie tylko nad czasem, ale także nad historią, pamięcią i nietrwałością. Poprzez podróże Sherman po mieście i jej przyjaźń z właścicielem małej, wykwintnej kawiarni, który podnosi parzenie i picie kawy do rangi sztuki, The Bells of Old Tokyo podąża za nawiedzającymi głosami przez labirynt, jakim jest japońska stolica: stara kobieta wspomina ucieczkę przed amerykańskimi bombami zapalającymi podczas II wojny światowej. Naukowiec buduje najdokładniejszy zegar na świecie, który nie straci ani sekundy przez pięć miliardów lat. Głowa domu szogunów Tokugawa zastanawia się nad zniszczeniem miasta swoich dziadków: „Rzecz utracona jest utracona. Pogoń za nią prowadzi do ciemności”.
The Bells of Old Tokyo oznacza pojawienie się olśniewającego nowego pisarza, który przedstawia wciągającą i kuszącą medytację nad życiem pod postacią wycieczki po mieście i jego mieszkańcach.
