Dźwięk zbiorowego pulsu

Opinie czytelników

Zbiór poezji Cristiny Norcross, „The Sound of a Collective Pulse”, jest chwalony za piękne pisanie, sugestywne obrazy i pełne nadziei tematy, które rezonują z ludzkim doświadczeniem. Recenzenci podkreślają muzykalność jej języka i przystępność jej poezji, która odzwierciedla osobiste i zbiorowe podróże.

Pięknie napisane i sugestywne wiersze, które dotykają wspólnych nadziei i lęków. Zbiór jest bogaty w zmysłowe szczegóły i muzykalność, zapewniając żywe i pełne nadziei spojrzenie na życie. Tematy są powiązane, odnosząc się do uniwersalnych powiązań i aspiracji.

W recenzjach nie wspomniano o żadnych znaczących wadach, co sugeruje, że czytelnicy uznali tę kolekcję za w dużej mierze pozytywną i wpływową.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sound of a Collective Pulse

Zawartość książki:

The Sound of a Collective Pulse odzwierciedla bezgraniczne serce autora, medytując nad wydarzeniami takimi jak obecna pandemia. Poeta bada nasze spotkania z traumatycznymi zmianami: "Czujemy wstrząs straty" i ostateczną rozpacz: "Błękit żył teraz we mnie". Świadomy emocjonalnych obciążeń wynikających z takiej straty, "To zimowe serce, które nosisz", poeta oferuje pocieszenie i podkreśla naszą zasadniczą jedność. Mówiąc o pandemii jako o "doświadczeniu poza ciałem", mocno podkreśla więzi międzyludzkie, aby pozostać na uwięzi i uziemieniu. Ten transformujący zbiór poezji jest ostatecznie afirmacją nadziei i miłości, obietnicą, że "znów dotkniemy dłoni".

-Ami Kaye, wydawca i redaktor, Glass Lyre Press.

Wiersze w The Sound of a Collective Pulse mają przynieść pocieszenie w naszym wspólnym człowieczeństwie i tak się dzieje. Owinięty w bujne opisy i wspaniałe słowa, Norcross pisze z nami, a nie do nas. Tak, "rok 2020 był doświadczeniem poza ciałem", ale "patrzenie wyżej oznacza wybór nadziei". Wszyscy jesteśmy ptakami na chabrowym niebie Cristiny i uczymy się dostrzegać piękno, które nas otacza - we wszystkim, od natury o złocistych miodowych kolorach, przez "szerokie ceruleanowe morze", po pamięć o przodkach. Przeczytaj tę książkę. "... pamiętaj, jak / nasze dłonie kiedyś połączyły się w powitaniu. / Znów dotkniemy dłoni."

-Tobi Alfier, współwydawca, Blue Horse Press.

Wiersze Norcross są "małymi iskierkami złota", wypełnionymi słońcem i "lemoniadowymi kończynami". W swoim najnowszym tomiku opowiada o tym, jak została poprowadzona czerwoną ceglaną pandemiczną drogą niepewności i strachu, gdzie byliśmy stłoczeni, zamaskowani, odizolowani i w jakiś sposób zależni od siebie nawzajem. "Wiadomości... / strumień błyskawicznych wydarzeń. / Czujemy wstrząs utraty prędkości przez kręgosłup....". Wykorzystując wolny wiersz oraz wpływy sztuki i natury, wiersze te są pomocne, pocieszające i satysfakcjonujące. "Sekretem jest po prostu poruszać się / każdego dnia i pamiętać, jak / nasze dłonie kiedyś połączyły się w powitaniu. / Znów dotkniemy dłoni."

-Karla Huston, Wisconsin Poet Laureate 2017-18, autorka Grief Bone i A Theory of Lipstick.