Ocena:
Książka jest humorystycznym i przystępnym pamiętnikiem, który łączy osobiste anegdoty z satyrą, przemawiając szczególnie do kobiet w wieku 20 i 30 lat. Eksploruje codzienne kamienie milowe, oczekiwania społeczne i osobiste zmagania, zachowując przy tym zabawny i szczery ton. Przyciągnął jednak mieszane reakcje dotyczące atrakcyjności i struktury odbiorców.
Zalety:⬤ Przezabawny i zrozumiały styl pisania, który wywołuje śmiech i emocjonalną więź.
⬤ Unikalne podejście z esejami w stylu pamiętnika, w tym niekonwencjonalnymi rozdziałami (jak jeden napisany z perspektywy psa).
⬤ Skuteczność w poruszaniu trudnych tematów z humorem, takich jak rasa, feminizm i pozytywne nastawienie do ciała.
⬤ Szybka, wciągająca lektura, która zapewnia czytelnikom rozrywkę.
⬤ Apeluje szczególnie do kobiet w wieku 20 i 30 lat, zapewniając poczucie nostalgii i zrozumienia.
⬤ Zagmatwana struktura i oś czasu utrudniały niektórym czytelnikom śledzenie narracji.
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że brakuje wyraźnej grupy docelowej, co zmniejszyło ich zaangażowanie.
⬤ Kilku czytelników wyraziło rozczarowanie faktem, że książka nie jest zbiorem esejów, jakiego oczekiwali.
⬤ Mieszane uczucia co do równowagi między osobistymi anegdotami a szerszym wydźwiękiem.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Weird But Normal: Essays
Kontrola urodzeń. Krem do depilacji ciała. Cycki. To wszystko jest dziwne, ale też całkiem normalne.
Poruszając się po tożsamości rasowej, rolach płciowych, dynamice miejsca pracy i standardach urody, przezabawna kolekcja esejów Mii Mercado bada sprzeczności bycia kobietą tysiąclecia, co zwykle oznacza bycie dziwakiem. Niezależnie od tego, czy chodzi o wydanie 30 dolarów na świecę, która pachnie jak ocean, który nie istnieje, oferując porady, jak zapytać o czyjąś rasę (spoiler: po prostu nie pytaj, proszę? ), Rzucenie pracy, która sprawia, że potrzebujesz kieliszków whisky w przerwie na lunch, czy znalezienie bardziej religijnego doświadczenia w przejściu do pielęgnacji skóry w Target niż w rodzinnym kościele katolickim, Mia genialnie odkrywa, co to znaczy być profesjonalnym, absurdalnie pięknym, napalonym, uroczym, obrzydliwym człowiekiem. Eseje obejmują:
- Depresja to nie zawody, ale dlaczego nie wygrywam?
- Mój pies wyjaśnia mój tygodniowy harmonogram.
- Wąsata dama.
- Konfesjonał białej przyjaciółki.
- Traktowanie przedmiotów jak kobiet.
Z ostrym humorem i dowcipem Mia dzieli się niezręcznymi, niewygodnymi, zaskakująco zwyczajnymi częściami życia i pokazuje nam, dlaczego dziwnie jest czuć się dobrze i dobrze czuć się dziwnie.
--Booklist
