Ocena:
Recenzje „Whores”, ustnej biografii Jane's Addiction, prezentują mieszaną, ale w dużej mierze przychylną perspektywę. Czytelnicy doceniają głębię książki i nostalgiczne powiązania z historią zespołu, podczas gdy niektórzy krytykują jej format i treść. Plusy obejmują wciągającą fabułę i sposób, w jaki oddaje chaotyczną esencję ery zespołu, podczas gdy minusy dotyczą powtarzających się treści, braku wglądu w muzykę i braku niektórych współczesnych wywiadów.
Zalety:⬤ Porywająca historia, która wywołuje nostalgię
⬤ zapewnia surową i niefiltrowaną historię Jane's Addiction
⬤ zawiera różnorodnych rozmówców
⬤ łatwa w czytaniu i wciągająca
⬤ maluje żywy obraz chaotycznego stylu życia zespołu i znaczenia kulturowego.
⬤ Niektóre sekcje są powtarzalne lub brakuje im głębi
⬤ nie oferuje wystarczającego wglądu w muzykę zespołu lub procesy twórcze
⬤ może wydawać się chaotyczny ze względu na format historii mówionej
⬤ brakuje współczesnych wywiadów z kluczowymi członkami
⬤ niektóre treści pochodzą z wcześniej opublikowanych artykułów.
(na podstawie 46 opinii czytelników)
Whores: An Oral Biography of Perry Farrell and Jane's Addiction
Przełomowy album Jane's Addiction z 1988 roku, Nothing's Shocking, miał wpływ sejsmiczny. Dzięki odważnemu połączeniu metalu, punka i psychodelii, w połączeniu z wokalem wokalisty Perry'ego Farrella, Jane's Addiction pomogło umieścić muzykę alternatywną na mapie.
Zespół pomógł utorować drogę do głównego nurtu sukcesu takich zespołów jak Pearl Jam, Soundgarden i Nirvana. Po drodze Jane's Addiction wydali kolejny klasyczny album Ritual de lo Habitual (z hitem „Been Caught Stealing”), założyli festiwal Lollapalooza i otwarcie celebrowali bachanaliowy styl życia, który zacierał wszelkie granice płci i seksualności.
Zaczerpnięty z oryginalnych wywiadów z zespołem, ich przyjaciółmi i muzycznymi kolegami, Whores zabiera czytelników przez wczesne eksperymenty dźwiękowe Farrella z Psi-Com i dni formacyjne Jane's Addiction do ich narkotycznego rozpadu i kontrowersyjnego ponownego spotkania z Strays z 2003 roku. Po drodze zapewnia szczere, często niepokojące spojrzenie na dynamiczną alternatywną scenę rockową Los Angeles w latach 80-tych i 90-tych.
