Dziki Tchoupitoulas: Dziki Tchoupitoulas

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwą i szczegółową eksplorację kulturowego i historycznego kontekstu stojącego za ukochanym albumem, podkreślając powiązania między różnymi tradycjami muzycznymi. Jest szczególnie ceniona za głębokie zanurzenie się w wpływach i wkładzie muzyków afroamerykańskich i rdzennych Amerykanów. Jednak opinie różnią się znacznie w zależności od oczekiwań czytelników, przy czym niektórzy uważają, że jest to mniej przyjemne, jeśli spodziewali się bardziej technicznej analizy samego albumu.

Dogłębna eksploracja muzyki i kultury, kontekst historyczny, silne powiązania z różnorodnymi tradycjami muzycznymi, dobrze zbadane i wnikliwe, idealne dla fanów muzyki tradycyjnej i folkowej.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za słabo napisaną, niewystarczająco skoncentrowaną na procesie nagrywania albumu i subiektywną w badaniu kulturowego przywłaszczenia i uznania.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Wild Tchoupitoulas' the Wild Tchoupitoulas

Zawartość książki:

The Wild Tchoupitoulas to definitywny wyraz nowoczesnego brzmienia Nowego Orleanu. Od Hey Pocky A-Way do Big Chief Got a Golden Crown, album czerpie z tradycji karnawałowych sięgających stu lat wstecz, adaptując pieśni Indian z Mardi Gras.

Muzyka skandowana na ulicach z tamburynami i prowizoryczną perkusją przekształca się na albumie w elektryczny rhythm and blues z akcentami funk, calypso i reggae. Album łączy nie tylko gatunki, ale i pokolenia, łącząc improwizowany flow lidera grupy George'a Landry'ego, lepiej znanego jako Big Chief Jolly, z harmonijnymi wokalami jego siostrzeńców Aarona, Arta, Charlesa i Cyrila - głównych członków wkrótce powstałej grupy Neville Brothers, grających tu razem po raz pierwszy.

Dzięki produkcji Allena Toussainta i wsparciu The Meters, wybitnego zespołu funkowego w mieście, The Wild Tchoupitoulas przynosi brygadę gwiazd, wtłaczając te stare hymny w nowe aranżacje, które od tego czasu stały się standardami karnawałowymi. W tym procesie album pomógł ustalić warunki, na jakich procesyjna muzyka drugiej linii w Nowym Orleanie zostanie skomercjalizowana przez przemysł fonograficzny i handel turystyczny, uruchamiając proces, który wywołał więcej pytań niż odpowiedział na temat autonomii, autentyczności i zawłaszczenia w warunkach nowej ekonomii kulturowej.