Dzika muzyka Ziemi: Świętowanie i obrona pieśni świata przyrody

Opinie czytelników

Książka „Earth's Wild Music” autorstwa Kathleen Dean Moore to pełen pasji, osobisty i wymowny apel o świadomość ekologiczną oraz ochronę dźwięków i gatunków natury. Poprzez zbiór esejów Moore dzieli się swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami na temat trwającej utraty różnorodności biologicznej z powodu działań człowieka i zmian klimatycznych. Podczas gdy wielu czytelników uznało ten tekst za oszałamiający, a poruszane w nim tematy za ważne, niektórzy krytykowali książkę za osobiste anegdoty, argumentując, że mogła ona bardziej skupić się na uniwersalnych tematach i możliwych do podjęcia krokach.

⬤ Osobista i pouczająca narracja, która zanurza czytelników w doświadczeniach autora.
⬤ Podnosi świadomość na temat alarmującej utraty dzikiej przyrody i wpływu zmian klimatycznych.
⬤ Znakomity styl pisania, który łączy liryczne piękno z potężnymi przesłaniami na temat ochrony środowiska.
⬤ Inspirujący i prowokujący do myślenia, skłaniający czytelników do działania na rzecz planety.
⬤ Udane połączenie humoru i emocji, uchwycenie piękna natury przy jednoczesnym opłakiwaniu jej upadku.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali styl autora za egocentryczny i skupiający się raczej na trywialnych szczegółach niż szerszych tematach.
⬤ Krytyka, że książka nie zawiera konkretnych kroków, które czytelnicy mogliby podjąć w celu rozwiązania kwestii środowiskowych.
⬤ Niektórzy uważali, że nie zagłębia się ona wystarczająco w dyskusje filozoficzne, zamiast tego zawiera osobiste anegdoty.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Earth's Wild Music: Celebrating and Defending the Songs of the Natural World

Zawartość książki:

Jednocześnie radosny i ponury, ten przemyślany zbiór nowych i wybranych esejów obejmuje wybitną karierę Kathleen Dean Moore jako niestrudzonej orędowniczki aktywizmu środowiskowego w obliczu zmian klimatycznych.

W tej medytacji nad muzyką świata przyrody Moore celebruje wołanie loonów, wycie wilków, ryk wielorybów, śmiech dzieci i wrzask żab, nawet gdy ostrzega przed zagrożeniami dla nich. Każda grupa esejów porusza się, podobnie jak sama Moore, od świętowania do lamentu, do oszołomienia i wreszcie do determinacji, by działać w obronie dzikich pieśni i stworzeń, które je śpiewają.

Muzyka jest drżącą pilnością i bujnością trwającego życia. W czasach straszliwego wyciszenia Moore pyta, kto nam wybaczy, jeśli nie ocalimy pieśni natury?