Dziewczyna z kościoła jest gejem

Opinie czytelników

Pamiętnik „Church Girl” autorstwa Ginger Hendrix to głęboko osobista i pełna humoru eksploracja jej podróży do samopoznania, obejmująca tematy miłości, wiary i akceptacji, gdy porusza się po swojej tożsamości, będąc żoną i matką. Czytelnicy doceniają szczerą i autentyczną opowieść, która rezonuje z wieloma i służy jako źródło wsparcia dla tych, którzy stoją w obliczu podobnych zmagań.

⬤ Zabawny i przejmujący styl pisania, który angażuje czytelników.
⬤ Oferuje surowe, szczere emocje i doświadczenia, z którymi można się utożsamić.
⬤ Zapewnia wgląd w wyzwania związane z coming outem, szczególnie w kontekście religijnym.
⬤ Opowiadanie historii jest pięknie wykonane, na przemian z humorem i głęboką refleksją emocjonalną.
⬤ Służy jako źródło wsparcia dla osób zmagających się z tożsamością, dzięki czemu jest cenną lekturą dla szerokiego grona odbiorców.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za ciężki lub emocjonalny, w zależności od osobistych doświadczeń.
⬤ Niektórzy mogą poszukiwać głębszej krytyki instytucji społecznych i religijnych, które są tylko lekko poruszone.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Church Girl Is a Gay

Zawartość książki:

Precyzyjnie napisany pamiętnik Ginger Hendrix, Church Girl is a Gay, opowiada jej życie z niezachwianymi szczegółami.

W stanie położonym w Pasie Biblijnym, w centrum dumnie chrześcijańskiego miasta, Hendrix opowiada swoją historię z gorącą szczerością, pisząc: „... poza każdą drogą, którą kiedykolwiek podróżowałam, była zaśmiecona śladami liderów grup młodzieżowych prowadzących gry z mojego garażu.

I dopiero gdy moje serce pękło tak bardzo, że nie mogłam wstać z bólu, moje stopy zaczęły szukać miękkiego, piaszczystego gruntu w miejscach, w których ludzie nie byli pewni większości rzeczy. Byłem żonaty, miałem trójkę dzieci, byłem liderem w ewangelicznej organizacji non-profit. Miałem 48 lat i wiedziałem, że moje wnętrze jest stworzone do kochania kobiety.

Ale nadal nie wiedziałem, że jestem gejem - ponieważ nigdy nie zadałem sobie tego pytania. Nie było żadnego pytania, które mógłbym zadać”.