Dziesięć tysięcy lat uprawy na bagnach Kuk na wyżynach Papui Nowej Gwinei

Oryginalny tytuł:

Ten Thousand Years of Cultivation at Kuk Swamp in the Highlands of Papua New Guinea

Zawartość książki:

Kuk to osada położona na wysokości około 1600 m n.p.m. w górnej części doliny Wahgi w prowincji Western Highlands w Papui Nowej Gwinei, w pobliżu Mount Hagen, stolicy prowincji.

Miejsce to stanowi część grzbietu wyżynnego, który biegnie przez ponad 2500 km od zachodniej części wyspy Nowa Gwinea do końca jej wschodniego ogona. Aż do wczesnych lat trzydziestych XX wieku, kiedy to region ten został po raz pierwszy zbadany przez Europejczyków, uważano, że jest to pojedynczy, niezamieszkany łańcuch górski. Zamiast tego okazało się, że jest to złożony obszar dolin i basenów zamieszkany przez duże populacje ludzi i świń, wspierany przez intensywną uprawę tropikalnego amerykańskiego słodkiego ziemniaka na zboczach nad bagnistymi dnami dolin.

Wraz z końcem II wojny światowej obszar ten, wraz z innymi, stał się centrum rozwoju plantacji kawy i herbaty, czego wynikiem było założenie Stacji Badawczej Kuk. Osuszanie bagien na dużą skalę dostarczyło wielu dowodów w postaci kamiennych toporów i zachowanych drewnianych kijów do kopania i łopatek do ich wcześniejszego wykorzystania w uprawie.

Badania przeprowadzone w 1966 r. na plantacji herbaty w górnej części doliny Wahgi przez niewielki zespół z Australijskiego Uniwersytetu Narodowego przyniosły datę sprzed ponad 2000 lat dla drewnianego kija zebranego z dna prehistorycznego rowu.

Utworzenie stacji badawczej Kuk Research Station kilka kilometrów dalej stanowiło idealną okazję do przeprowadzenia projektu badawczego.