Dzienniki, 1984-1997

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest zabawną i pouczającą lekturą, która wyróżnia się w gatunku pamiętników, porównywalną do klasycznych dzieł. Czytelnicy doceniają jakość pisania i dbałość o szczegóły, dzięki czemu jest to przyjemne doświadczenie.

Wciągająca i zabawna, pouczająca, wysokiej jakości pisanie, duża dbałość o szczegóły, porównywalna z klasycznymi pamiętnikami, polecana fanom gatunku.

Brak znaczących wad wymienionych w recenzjach.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Diaries, 1984-1997

Zawartość książki:

James Lees-Milne (1908-1997) był znanym ekspertem w dziedzinie angielskiej rezydencji wiejskiej i być może największym brytyjskim pamiętnikarzem XX wieku. Zabawne, niedyskretne, szczere, wzruszające i wnikliwie obserwowane dzienniki Jamesa Lees-Milne'a ujawniają jego fascynującą osobowość i ukazują w zwierciadle wielkie i małe wydarzenia historyczne.

Pomimo upływu lat, opisy Jamesa Lees-Milne'a dotyczące ludzi, których spotyka, domów, które odwiedza i życia na wsi w posiadłości księcia Beauforta w Badminton są ostrzejsze niż kiedykolwiek. Nadal cieszy się szeroką gamą doświadczeń i żywo wspomina weekend w Chatsworth, rekolekcje klasztorne, podróż helikopterem, spotkanie z Mickiem Jaggerem i intymny lunch z księciem Walii. Jako wielki staruszek zajmujący się konserwacją wiejskich domów, staje się celebrytą medialnym, ale odrzuca CBE i odmawia bycia fotografowanym przez Lorda Snowdona.

W podeszłym wieku zbliża się do swojej potężnej żony Alvilde, której śmierć w 1994 roku zarówno go załamuje, jak i wyzwala, ale pozostaje emocjonalnie zainteresowany przedstawicielami własnej płci. Jak zawsze jest przenikliwym komentatorem czasów.

Wycieczka po Cotswolds uświadamia mu ze smutkiem trendy yuppie ery Thatcher, podczas gdy on przewiduje, że zwycięstwo Nowej Partii Pracy będzie zwiastunem zejścia do wulgarności i kultury yob w stylu amerykańskim. Dowcipne, złośliwe, przejmujące i odkrywcze, ostatnie dzienniki Jamesa Leesa-Milnesa zawierają tyle samo do zachwytu, co pierwsze, i potwierdzają jego reputację jako jednego z największych angielskich pamiętnikarzy XX wieku.