Dziennik mrocznych lat 1940-1944: Kolaboracja, opór i codzienne życie w okupowanym Paryżu

Opinie czytelników

Książka stanowi osobistą i filozoficzną relację z życia podczas nazistowskiej okupacji Paryża, łącząc refleksje autora z kontekstem historycznym. Jest chwalona za piękny styl i głębokie spostrzeżenia, ale krytykowana za skupienie się na uczuciach autora, a nie na bardziej ogólnych doświadczeniach życia codziennego podczas okupacji.

⬤ Pięknie napisana z głębokim filozoficznym spojrzeniem.
⬤ Zapewnia unikalną osobistą perspektywę na nazistowską okupację Paryża.
⬤ Uwzględnia kontekst historyczny i francuską historię intelektualną.
⬤ Skłania do refleksji na temat wolności i ludzkiej integralności.
⬤ Uznana za lekturę obowiązkową we Francji ze względu na jej historyczne znaczenie.

⬤ Brak kompleksowego przeglądu codziennego życia podczas okupacji; zbyt mocno skupia się na osobistych odczuciach autora.
⬤ Mylący tytuł w odniesieniu do treści.
⬤ Może nie przypaść do gustu czytelnikom poszukującym faktów, a nie filozoficznych rozważań.
⬤ Niektórym czytelnikom trudno się ją czytało ze względu na niewygodny styl narracji.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Diary of the Dark Years, 1940-1944: Collaboration, Resistance, and Daily Life in Occupied Paris

Zawartość książki:

Laureat Nagrody Fundacji Francusko-Amerykańskiej w dziedzinie literatury faktu

Dziennik mrocznych lat, 1940-1945 Jeana Gu�henno jest najczęściej cytowanym świadectwem życia w okupowanej Francji. Jest to wnikliwy zapis codziennego życia pod nazistowskimi rządami w Paryżu i gorzki komentarz do życia literackiego w tamtych latach, nazwany również niezwykłym esejem o odwadze i tchórzostwie (Caroline Moorehead, Wall Street Journal). David Ball przedstawia nie tylko pierwsze angielskie tłumaczenie tego ważnego dokumentu historycznego, ale także pierwsze w historii wydanie z przypisami i poprawkami.

Gu�henno był znanym krytykiem politycznym i kulturalnym, lewicowym, ale nie komunistycznym, i bezkompromisowo antyfaszystowskim. W przeciwieństwie do większości francuskich pisarzy w czasie okupacji odmówił napisania choćby słowa dla branży wydawniczej znajdującej się pod kontrolą nazistów. W tym dzienniku wyraził swój intelektualny, moralny i emocjonalny opór: wstyd z powodu współpracy rządu Vichy z nazistowskimi Niemcami, pogardę dla jego fałszywie patriotycznej reakcyjnej ideologii, oburzenie z powodu jego antysemityzmu i oczerniania Republiki, którą zlikwidował, przerażenie z powodu coraz bardziej brutalnych represji i obrzydzenie do swoich kolegów intelektualistów, którzy beztrosko pisali o sztuce i kulturze, jakby okupacja nie istniała - nie wspominając o tych, którzy chwalili swoich nowych mistrzów w prozie i poezji. Jako nauczyciel literatury francuskiej, nieustannie obserwował młodych ludzi, których uczył, czasami zasmucony ich konformizmem, ale zawsze z pasją starając się zainspirować ich wartościami francuskiej tradycji kulturowej, którą kochał. Dziennik Gu�henno często zawiera jego własne refleksje na temat wielkich tekstów, których naucza, nadając im szczególne znaczenie w kontekście okupacji. Uzupełnione o skrupulatne notatki i indeks biograficzny, wydanie epickiego dziennika Gu�henno autorstwa Ball oferuje czytelnikom głębsze zrozumienie nie tylko aluzji kulturowych pamiętnikarza, ale także dramatycznych, historycznych wydarzeń, w których żył.