Dzień, za który można umrzeć: 1996: Najgorsza katastrofa na Evereście: Osobista podróż jednego z ocalałych w celu odkrycia prawdy

Opinie czytelników

Książka przedstawia dogłębną i kontrowersyjną perspektywę katastrofy na Mount Everest w 1996 roku, koncentrując się na roli raportów pogodowych w tragedii i analizując działania kilku zaangażowanych wspinaczy. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają spostrzeżenia i unikalną perspektywę autora, wielu krytykuje styl pisania jako chaotyczny i nadmiernie skoncentrowany na osobistej narracji kosztem spójnej relacji z wydarzeń.

Wielu czytelników uznało, że książka oferuje cenne spojrzenie na wydarzenia związane z katastrofą na Evereście w 1996 roku, podkreślając znaczenie raportów pogodowych i dylematów etycznych związanych ze wspinaczką. Autor dostarcza żywych obrazów i historii swoich własnych doświadczeń wspinaczkowych, które niektórzy uznali za wciągające. Niektórzy docenili dokładność badań autora i prowokujący do myślenia charakter tematu.

Liczne krytyki wspominają o stylu pisania jako niezorganizowanym i meandrującym, często czytanym bardziej jak autobiografia niż skoncentrowane dochodzenie w sprawie katastrofy. Czytelnicy uważali, że autor poświęcił zbyt wiele czasu na obwinianie innych, nie odnosząc się odpowiednio do swojej roli lub decyzji swojego zespołu. Pod koniec narracja ugrzęzła w powtarzających się analizach, które wielu uznało za niepotrzebne. Krytykowany jest również konspiracyjny ton autora w odniesieniu do motywacji innych, co obniża ogólną wiarygodność relacji.

(na podstawie 248 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Day to Die for: 1996: Everest's Worst Disaster: One Survivor's Personal Journey to Uncover the Truth

Zawartość książki:

W nocy z 10 na 11 maja 1996 roku ośmiu wspinaczy zginęło w najgorszej katastrofie w historii Everestu. Po tragedii opublikowano liczne relacje, a "Into Thin Air" Jona Krakauera stało się międzynarodowym bestsellerem. Ale czy cała historia została opowiedziana?

"A Day to Die For" ujawnia pełne, zaskakujące fakty, które doprowadziły do tragedii. Graham Ratcliffe, pierwszy brytyjski wspinacz, który dwukrotnie zdobył szczyt Mount Everestu, był świadkiem z pierwszej ręki, spędzając noc na południowej przełęczy Everestu na wysokości 26 000 stóp, chroniąc się przed śmiertelną burzą. Przez lata dźwigał ciężar winy, czując, że on i jego koledzy z drużyny mogli uratować życie tej fatalnej nocy. Jego poszukiwanie odpowiedzi doprowadziło do odkryć tak ważnych dla zrozumienia katastrofy, że teraz zastanawia się, dlaczego fakty te nie zostały wcześniej upublicznione.

Historia jest usiana głośnymi katastrofami, które zarówno przerażają, jak i przyciągają uwagę opinii publicznej, ale bardzo rzadko nasz pogląd na nie jest zmieniany z tak druzgocącym skutkiem.