Dzielenie Dnia Pańskiego

Opinie czytelników

Książka oferuje ujednolicone podejście do interpretacji biblijnej, proponując, że Stary i Nowy Testament są połączone dwoma boskimi odkupieńczymi przerwami w historii. Szczegółowo opisuje historyczne znaczenie tych wydarzeń i przedstawia kompleksowe spojrzenie na „Dzień Pański” przepowiedziany przez izraelskich proroków i wypełniony w Jezusie. Zaleca się, aby czytelnicy czytali ją zarówno szybko, aby zapoznać się z nadrzędnymi tematami, jak i powoli, aby uzyskać głębsze zrozumienie.

Autor jest doskonałym pisarzem z błyskotliwą tezą. Książka przedstawia makro portret boskiej misji i jedności w biblijnej narracji. Jest wnikliwa, oferując bogactwo danych i powiązań, które poprawiają zrozumienie teologii biblijnej.

Złożone argumenty dotyczące pseudonimowości i relatywizmu reakcji czytelnika mogą być przytłaczające dla niektórych czytelników. Gęsty materiał może wymagać wielokrotnego czytania i głębszego studiowania w celu pełnego zrozumienia.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Splitting the Day of the Lord

Zawartość książki:

W miarę jak wielkość i wpływy starożytnego Izraela malały, jego prorocy zaczęli coraz częściej przepowiadać nowy czyn Boga, który dokonałby trzech rzeczy na skalę globalną: (1) oczyszczającego sądu, który zresetowałby szalę sprawiedliwości i usunął degradujące skutki zła (2) wyrzeźbienia resztki społeczności głęboko oddanej Jahwe, rozszerzającej się na udział międzynarodowy oraz (3) zapoczątkowania ery mesjańskiej, w której dobroć, harmonia i sprawiedliwość przeniknęłyby każdy wymiar życia na ziemi.

Uczniowie Jezusa łączyli proroczy Dzień Pański z Jego przyjściem i odkupieńczym dziełem. Wielu z nich kwestionowało jednak, czy w Jezusie objawiło się pełne oddziaływanie, ponieważ nie ustały wojny, nie rozpoczął się powszechny sąd nad grzechem i złem, a pełne błogosławieństwa przepowiedzianej ery mesjańskiej nie były widoczne.

Jezus zrobił jednak coś, czego nikt się nie spodziewał, dzieląc Dzień Pański na dwa boskie akty zamiast jednego. To właśnie odróżnia chrześcijaństwo od jego żydowskich korzeni, a także od jego islamskiego następcy - żaden z nich nie uznaje tego wyjątkowego aspektu osoby i dzieła Jezusa, ani też nie zmienia sposobu i czasu, w którym Dzień Pański miał się wydarzyć.