The Collected Works of Thomas Heywood, Volume 3: Middle Plays
Thomas Heywood (ok. 1573-1641), który twierdził, że miał "całą rękę, a przynajmniej główny palec" w dwustu dwudziestu sztukach, był jednym z najbardziej płodnych i wpływowych dramaturgów teatru elżbietańskiego, jakobickiego i wczesnego teatru karolińskiego. Heywood był również uznawany w swoich czasach jako.
Mistrz eseistyki, produkujący liczne prozatorskie traktaty, miscellanie, traktaty, pamflety i broadsides, w których, używając własnych terminów, "analizował" i "anatomizował" religijne i polityczne dylematy współczesnych monarchów i ich dworów. Jako poeta miejski i główny autor widowisk dla.
Lord Mayor's Day w latach 1631-1639, Heywood był w wyjątkowej sytuacji, aby świętować obywatelskie rządy i lokalną politykę. Tworzył również i rozpowszechniał tłumaczenia starożytnych tekstów greckich i łacińskich, a także pisał własną poezję i, co wyjątkowe, redagował sztuki i wiersze swoich współpracowników.
I współczesnych, często szczegółowo opisując w przedmowach i listach, w jaki sposób teksty te były przekazywane od autora do odbiorców. Podsumowując, uczestniczył, uosabiał i pomógł ustanowić cały zakres autora we wczesnej epoce nowożytnej. To nowoczesne wydanie jego dzieł czyni go dostępnym.
Dla studentów, naukowców, zwykłych czytelników, aktorów i reżyserów i słusznie ustanawia go jako głównego i przełomowego współtwórcę wczesnonowożytnego angielskiego dramatu, poezji i prozy.
Motto Heywooda brzmiało Aut prodesse solent aut delectare, zaadaptowane z Ars Poetica Horacego i głoszące, że celem poety jest przynoszenie korzyści i przyjemności publiczności. Tom 3 edycji, Middle Plays, zawiera pięć sztuk Age, które napisał, aby zachwycać i uczyć. Heywood postawił sobie.
Zadanie polegało na kronikarskim opisaniu całego zakresu klasycznego mitu, "całej historii od Jowisza i Saturna do całkowitego obalenia Troi". Wraz ze starożytnym Homerem działającym jako chór (lub mistrz ceremonii) w Złotym Wieku, Srebrnym Wieku i Bezwstydnym Wieku, Heywood zabiera swoich odbiorców ze Złotego Wieku.
Bogów (którzy uosabiają najgorsze ludzkie wady) poprzez wyczyny Herkulesa. Ostatnie dwie sztuki, The Iron Age, część I i II, koncentrują się na rzezi wojny trojańskiej i jej następstwach. Odkupienie leży w potencjale "nowej Troi" w Londynie i Rzymie. W tych sztukach Heywood ujawnia się jako.
Mistrz inscenizacji, zwłaszcza pirotechniki i latających wejść. Jego teatr jest zawsze ekscytujący.
