Dzieła zebrane Mavis Hopgood

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem opowiadań i wierszy Maxa Zimmera, znanego z unikalnego spojrzenia na amerykańską kulturę i umiejętności łączenia różnych stylów i tematów. Czytelnicy chwalą emocjonalną głębię i literacką jakość jego pisarstwa.

Czytelnicy podkreślają dużą różnorodność stylów, w tym przejmujący naturalizm i dowcipny surrealizm. Historie są opisywane jako wzruszające, głęboko emocjonalne i bogate w życiowe doświadczenia. Pisarstwo Maxa Zimmera jest chwalone za skuteczność, empatię, liryzm i humor. Oprawa wizualna, w tym projekt okładki, również otrzymały pozytywne komentarze.

W recenzjach nie wymieniono żadnych znaczących wad. Jeden z recenzentów wyraził zaniepokojenie intensywnością doświadczenia czytelniczego, sugerując, że wpływ emocjonalny może być przytłaczający.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Collected Works of Mavis Hopgood

Zawartość książki:

Mieszka na pustyni, kilka mil od Barstow, w starej przyczepie Airstream. Z boku przyczepy stoi mały stolik z dwoma rozkładanymi drewnianymi krzesłami, ocienionymi dużym parasolem. Kiedy podjeżdżam, ona wstaje z jednego z krzeseł i wychodzi na słońce. Wysoka, z mięśniami ramion i nóg zarysowanymi jak u sportowca, szczupła, ubrana w pastelowe niebieskie szorty i żółty top bez rękawów, wciąż jest uderzającą kobietą po sześćdziesiątce. W sposobie, w jaki się porusza, jest płynna i sugestywna gracja tancerki, która przypomina jej lata jako tancerki Las Vegas w latach dwudziestych i trzydziestych. Jej skóra jest gładka i równomiernie opalona. Jej włosy, delikatnie wyblakłe w świetle porannego słońca, są rozpuszczone i poruszają się zgodnie z jej chodem.

Oto Mavis Hopgood, autorka tego wędrownego zbioru 29 opowiadań, krótkich utworów prozatorskich, anegdot i wierszy, które pochodzą z różnych miejsc i wydarzeń tego, co nazywa pinballowym życiem, które prowadziła w całym kraju. W "Oazie" znajduje się tragiczny portret Katy, niegdyś prawniczki, teraz barmanki w barze z kręgiem stałych bywalców na polu rafinerii ropy naftowej. W "The China Doll" jest Frankie, nowojorski trębacz w drodze na koncert w Los Angeles, który zatrzymuje się w Salt Lake na lunch i próbę pogodzenia się z niedawno owdowiałym ojcem. Jest też nagrodzone Pushcartem opowiadanie "Utah Died for Your Sins". W "City of Uncles" młody żołnierz w drodze na kolejny przydział wędruje po dzielnicy niebieskich kołnierzyków, tęskniąc za tym, by w końcu zejść z drogi i znaleźć przynależność i trwałość. Są brazylijskie wilki. Jest magiczne radio w Buicku Roadmaster z 1953 roku. Jest zima w miasteczku na północy stanu i anegdoty o tym, co ludzie robili, by zachować zdrowy rozsądek w 25-metrowym śniegu. Jest umierająca lodówka. Jest Pearlita, która pracuje w fabryce desek rozdzielczych na środkowym zachodzie. Jimmy, ulicznik z Południa, który dba o uczciwość w swojej nowojorskiej dzielnicy.

Wiersze w jej zbiorze są równie różnorodne i zaskakujące pod względem stylu, zakresu i tematu. Są tu beztroskie wiersze o umierającej lodówce. Mocne, czysto obrazowe wiersze, takie jak "After You Set Your Head on Fire" i "A Woman's Ass Is a Sometime Wondrous Moment". Wiersze miłosne, takie jak "That You Will Awaken" i "Asking for Nothing". W "Newly Wed" młoda, świeżo poślubiona para nie może się doczekać powrotu do domu z pracy, aby zrobić to, do czego ksiądz dał im prawo.

Po piętnastu latach spędzonych w Vegas, tańcząc w jednym hotelu kasynowym po drugim, zdała sobie sprawę, że w życiu jest coś więcej niż kopanie nogami w chórze. Chciała pozwolić swojemu życiu po prostu się wydarzyć. Niech życie samo do niej przyjdzie. Niech będzie spontaniczne. Niech jego ścieżka będzie przypadkowa, jak kulka w maszynie do pinballa, wysyłana w nowych kierunkach z nowymi możliwościami, od jednego zderzaka lub flippera do następnego. Czasami zderzaki bolały. Czasami flippery były wredne. Ale zawsze był kolejny zderzak. Zawsze kolejny flipper. I zwykle był w to zaangażowany mężczyzna.

Utwory w jej kolekcji odzwierciedlają rozległość, różnorodność, nieprzewidywalność i poetycką odwagę tego życia. Zawsze kochała pisać. Niezależnie od tego, czy jest to okazjonalny wiersz, krótki utwór prozatorski czy opowiadanie, był to jedyny spójny i niezniszczalny atrybut tego, kim jest. Jedynym atrybutem, który nigdy nie był przypadkowy, ale zawsze utrzymywał się na stałym poziomie. Z niewielkiej objętości tego zbioru można wywnioskować, że pisała tylko sporadycznie. Zawsze była w ruchu. Ale pisanie trzymało dla niej wszystko razem.