Dzieła wybrane Eugene'a V. Debsa, tom III: Droga do partii socjalistycznej, 1897-1904

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Selected Works of Eugene V. Debs Vol. III: The Path to a Socialist Party, 1897-1904

Zawartość książki:

Eugene V. Debs eksplodował na scenie narodowej w 1894 roku jako przywódca sensacyjnego strajku American Railway Union (ARU) przeciwko Pullman Parlor Car Company - przestój w pracy, który sparaliżował krajową sieć transportową na prawie dwa tygodnie. W dniu 1 stycznia 1897 r. polaryzujący opinię publiczną Debs zadeklarował swoją wierność międzynarodowemu socjalizmowi, stając się najbardziej rozpoznawalnym socjalistą w Ameryce. Przez kolejne trzy dekady nieustannie podróżował po kraju, przemawiając do szerokiej publiczności i pisząc setki artykułów na tematy polityczne i gospodarcze.

Debs niemal w pojedynkę założył nową partię polityczną, Socjaldemokrację Ameryki, latem 1897 roku, opierając się na pozostałościach uszczuplonej ARU. Organizacja realizowała podwójny program, starając się promować zarówno politykę wyborczą, jak i budowę socjalistycznych kolonii na granicy - co doprowadziło do wewnętrznych napięć i gorzkiego rozłamu. W 1898 r. Debs rzucił swój los wraz z wydawcą z Milwaukee Victorem L. Bergerem w nowej organizacji poświęconej działaniom politycznym, Socjaldemokratycznej Partii Ameryki.

Po rozłamie starszej i większej Socjalistycznej Partii Pracy Ameryki w 1899 r. doszło do przedłużających się dyskusji na temat jedności między grupą Debsa a zorganizowanym ciałem byłych dysydentów SLP. Ten wysiłek na rzecz jedności został naznaczony pierwszym kandydowaniem Debsa na prezydenta Stanów Zjednoczonych na wspólnym socjaldemokratycznym bilecie w listopadzie 1900 roku. Po burzliwych negocjacjach między obiema grupami, latem 1901 r. doszło w końcu do porozumienia i powstała Socjalistyczna Partia Ameryki. Wkrótce partia ta stała się trzecią co do wielkości w amerykańskiej polityce, a Debs entuzjastycznie stanął na jej czele w 1904 r. w drugim z jego pięciu startów w wyborach prezydenckich.