Dzięki Bogu przed czasem: Życie i duchowość Solanusa Caseya

Opinie czytelników

Książka o błogosławionym Solanusie Casey'u stanowi inspirujące spojrzenie na jego życie, pokorę i wiarę. Recenzenci uznali ją za przystępną i łatwą w odbiorze, podkreślającą jego wzorowy charakter i duchową mądrość. Narracja podkreśla znaczenie wdzięczności w modlitwie i przedstawia ojca Solanusa jako wzór dla współczesnych katolików.

Czytelnicy chwalili książkę za jej inspirującą treść, wiarygodny portret Solanusa Caseya oraz nacisk na jego pokorę i wiarę. Wielu uznało ją za dobrze napisaną i wciągającą, oferującą wgląd w modlitwę i duchowość. Książka zawiera wiele szczegółów, w tym cytaty i osobiste anegdoty, dzięki czemu jest przystępna i atrakcyjna zarówno dla pobożnych katolików, jak i tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o świętej postaci.

Niektórzy recenzenci zwrócili uwagę na problemy z cyfrową wersją książki, w tym błędy i pomyłki w druku. Ponadto krytykowano sposób, w jaki autor porusza drażliwe kwestie teologiczne, w szczególności dotyczące boskości Jezusa i nacisku na postrzegane łamanie zasad przez o. Caseya, co niektórzy uznali za niezgodne z naukami katolickimi.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Thank God Ahead of Time: The Life and Spirituality of Solanus Casey

Zawartość książki:

„Solanus Casey nigdy nie uważałby się za mistyka, ale paradoksalnie jego spostrzeżenia na temat ateizmu wskazują, że tak właśnie jest. Co więcej, był nie tylko mistykiem, ale mistykiem w działaniu: tym, który połączył w sobie kontemplacyjny i aktywny wymiar doświadczenia Boga w taki sposób, że stał się postacią Chrystusa dla wielu ludzi” - z rozdziału dziewiątego.

Michael Crosby, mianowany przez Watykan „zewnętrznym współpracownikiem relatora” w sprawie kanonizacji kapucyna o. Solanusa Caseya, pierwszego człowieka urodzonego w Stanach Zjednoczonych, który został ogłoszony przez Kościół katolicki „czcigodnym”, przedstawia nam inspirującą i wnikliwą historię niezachwianej wiary jednej osoby w stałą obecność Boga we wszechświecie.

„Dla Solanusa”, pisze Crosby, ”poznanie Boga wymagało potrójnej odpowiedzi: uznania, miłości i służby. Solanus pisał, że „celem każdego człowieka jako stworzenia rozumnego jest rozpoznanie i poznanie swego Stwórcy, aby móc inteligentnie Go kochać, ufnie pokładać w Nim nadzieję i z wdzięcznością Mu służyć””.

Oprócz daru uzdrawiania, który przynosił szczęście wielu ludziom, Solanus Casey wykorzystywał także swój dar proroctwa, aby zachęcać i stawiać wyzwania oraz przywracać nadzieję innym. Ale największym darem tego pokornego kapucyna była miłość - miłość, która nie tylko charakteryzowała jego szczęśliwą relację z Bogiem, ale która przelewała się w ciepły, troskliwy, braterski, a nawet humorystyczny sposób, w jaki odnosił się do bliźnich.