Cultural Heritage and Slavery: Perspectives from Europe
W ostatnim boomie na dziedzictwo kulturowe projekty związane z tożsamością społeczną i narodową przeplatają się z zainteresowaniem turystyką kulturową i miejscami pamięci o zniewoleniu. Kwestie historycznej winy i obecnej odpowiedzialności stały się źródłem konfliktów społecznych, szczególnie w wielokulturowych społeczeństwach o zniewolonej przeszłości.
Stało się to widoczne w kontekście ruchu Black Lives Matter w 2020 r., kiedy to obalono posągi zniewolicieli i kolonizatorów, ponownie rozgorzały kontrowersyjne debaty na temat ulic i miejsc nazwanych ich imionami, a Unia Europejska przeprosiła za niewolnictwo po rasistowskim zabójstwie George'a Floyda. Powiązane debaty koncentrują się na muzeach, dziełach sztuki nabytych niesprawiedliwie w społeczeństwach pod rządami kolonialnymi, pytaniu, czy i jak muzea powinny opowiadać o ukrytej przeszłości zniewolenia i kolonializmu, w tym o własnych kolonialnych korzeniach w odniesieniu do narracji o domniemanej europejskiej supremacji, oraz potrzebie ustanowienia nowych pomników dla zniewolonych, ich oporu i abolicjonistów pochodzenia afrykańskiego.
W tym tomie zajmujemy się tym dysonansowym dziedzictwem kulturowym w Europie, ze szczególnym uwzględnieniem namacalnych pozostałości zniewolenia w przestrzeni atlantyckiej na kontynencie. Może to dotyczyć na przykład rezydencji królewskich, szlacheckich i burżuazyjnych niewolników; instytucji charytatywnych i kulturalnych, uniwersytetów, banków i firm ubezpieczeniowych, finansowanych przez handlarzy i właścicieli zniewolonych Afrykanów; kupców handlujących cukrem, kawą i bawełną; oraz właścicieli fabryk, którzy czerpali zyski z eksportu na rynki afrykańskie i karaibskie związane z niewolnictwem atlantyckim.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)