Dziedzic przez nadzieję: inwestycja Thomasa Jeffersona w Williama Shorta na całe życie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Heir Through Hope: Thomas Jefferson's Lifelong Investment in William Short

Zawartość książki:

Relacja między Thomasem Jeffersonem a Williamem Shortem, najstarszym synem uznanej rodziny z Wirginii i krewnym Marthy Jefferson, rozpoczęła się jako układ patron-prot(c)g(c) konwencjonalny dla epoki. Jefferson wspierał karierę prawniczą Shorta i dał mu pierwszą pracę prawniczą. W ten sposób rozpoczęła się czterdziestoletnia więź, którą obaj mężczyźni scharakteryzowali w kategoriach ojcowskich i synowskich i która rzuca znaczne światło na enigmatycznego Ojca Założyciela.

W następstwie gwałtownej "ucieczki z Monticello" Jeffersona, Short udzielił mu znacznych krótkoterminowych pożyczek. Jefferson zabrał młodszego mężczyznę do Francji jako swojego prywatnego sekretarza w 1784 roku, ale szybko doszedł do wniosku, że jego moralne samopoczucie i polityczny osąd są zagrożone, i wezwał Shorta do powrotu do Ameryki i osiedlenia się. Short chciał jednak kontynuować karierę w służbie zagranicznej i nawiązać długi romans z francuską arystokratką. Jefferson chciał, by Short przyjął wirginijski sposób patrzenia na świat, kupując mu nawet farmę w pobliżu Monticello. Short opierał się - i odrzucił pomysły Jeffersona dotyczące niewolnictwa, ekonomii, małżeństwa, praktyki demokratycznego rządu i republikańskiej moralności, ale nie odrzucił swojego "przyjaciela i ojca". Okazywał niewielki szacunek dla politycznych osiągnięć Jeffersona, postrzegając go jako "wizjonera" o dobrych intencjach, ale był świadomy życia w cieniu męża stanu. William Short nie dorównywał intelektualnie Thomasowi Jeffersonowi, nie był jego politycznym współpracownikiem i nigdy nie został jego sąsiadem, a mimo to starszy mężczyzna zainwestował sporo emocjonalnej energii i czasu w swojego "przybranego syna", nawet podczas jego wiceprezydentury i prezydentury. Skutecznie zarządzając sprawami finansowymi młodszego mężczyzny, Jefferson umożliwił mu dłuższy pobyt we Francji, ale także przekierował pieniądze Shorta na własny użytek.

Chociaż uważał, że polityczny osąd Shorta został zaciemniony przez jego zadowolenie z francuskiego społeczeństwa i ostro skrytykował jego reakcję na rewolucję francuską, nigdy nie zrezygnował z prywatnej osoby Shorta.

Heir through Hope ujawnia postać, która służyła jako wyjątkowa tablica rezonansowa dla Założyciela, jednocześnie podkreślając różne sposoby, w jakie Jefferson wyobrażał sobie przeznaczenie Stanów Zjednoczonych w stosunku do Europy. Fascynująca sama w sobie, ich złożona relacja podkreśla napięcia między pokoleniem założycielskim a jego następcami, jednocześnie oświetlając działanie władzy politycznej we wczesnej Ameryce narodowej i rewolucyjnej Europie.