Dziecko z plakatu

Opinie czytelników

Pamiętnik Emily Rapp „Poster Child” przedstawia przejmującą i szczerą relację z jej życia z wrodzoną niepełnosprawnością, która doprowadziła do amputacji. Narracja bada jej zmagania z własnym wizerunkiem, oczekiwaniami społecznymi oraz emocjonalnymi i fizycznymi wyzwaniami związanymi z protezą kończyny. Wnikliwe pisanie Rapp, wypełnione głęboką refleksją i lirycznym pięknem, rezonuje z czytelnikami i zapewnia porywającą historię dorastania, która podkreśla odporność i akceptację.

Pamiętnik jest pięknie napisany, szczery i introspektywny, zapewniając czytelnikom głębokie zrozumienie emocjonalnych i fizycznych zmagań związanych z życiem z niepełnosprawnością. Rapp przekazuje swoje doświadczenia bez użalania się nad sobą i podkreśla swoje osiągnięcia, czyniąc swoją historię inspirującą. Wielu czytelników docenia żywe opisy i unikalny głos autorki, znajdując silny związek z jej podróżą. Niektórzy recenzenci zauważają również, że powinna to być lektura obowiązkowa ze względu na jej wartość edukacyjną dotyczącą niepełnosprawności.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że część książki była powolna lub przeciągała się, co wpłynęło na ogólne tempo. Niektórzy uważali, że były momenty użalania się nad sobą, które, choć być może uzasadnione, mogły czasami wydawać się przytłaczające. Co więcej, nagłe zakończenie sprawiło, że niektórzy czytelnicy chcieliby poznać dalsze losy Rappa.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Poster Child

Zawartość książki:

Emily Rapp urodziła się z wrodzoną wadą, która w wieku czterech lat wymagała amputacji lewej stopy. Zanim skończyła osiem lat, przeszła dziesiątki operacji, straciła większość nogi tuż nad kolanem i stała się uśmiechniętym, niestrudzonym "dzieckiem z plakatu" dla March of Dimes. Przez lata występowała na kościelnych kolacjach i rodeo, wygłaszając przemowy o tym, jaka jest normalna i szczęśliwa. Przez cały czas uczyła się żyć z tym, co później opisała jako "moją poważną, nieodwołalną wadę" i paradoksem, że bycie niezwykłym było jedynym sposobem na bycie zwyczajnym.

Pochwały dla Poster Child.

"Precyzyjne i szczere opisy wyczerpujących prób fizycznych i złożonych ran psychicznych Rappa są jednocześnie wstrząsające i fascynujące, a także sprzyjają silnej więzi między pisarzem a czytelnikiem.... Rapp podchodzi do pamiętnika jak do giętkiego, odkrywczego, angażującego i hojnego gatunku.... Oferuje świeże spojrzenie na naszą obsesję na punkcie fizycznej doskonałości, zwłaszcza miażdżące oczekiwania wobec kobiet, i delikatnie pisze o obawach, jakie niepełnosprawność wywołuje w odniesieniu do intymności i seksu. Spojrzenie Rappa na historię protez pogłębia naszą empatię i podziw dla tych, którzy polegają na sztucznych kończynach, rosnącej populacji, po raz kolejny w czasach wojny i przerażających obrażeń. Pamiętnik, przewodnik od tego, co osobiste do tego, co uniwersalne, jest najpewniejszą drogą do tego rodzaju istotnej psychologicznej, socjologicznej i duchowej prawdy, którą Rapp jest zaangażowany w artykułowanie. I nie ma tu ani jednej fałszywej nuty. Ani jednego nieautentycznego momentu. Żadnej taniej manipulacji. Żadnego wywyższania się... Jej kauteryzująca specyfika jest zniewalająca, jej szczerość żarzy się, a jej inteligencja, odwaga i duchowa pracowitość są zdumiewające." - Donna Seaman, Los Angeles Times.

"Nie można odłożyć tego znakomitego pamiętnika... Poster Child pięknie ilustruje czasami jawne, czasami ukryte cechy każdego człowieka.