Dziecko słońca: Wspomnienia z filipińskiego dzieciństwa

Opinie czytelników

„Child of the Sun” Lonna Taylora to szczery pamiętnik opisujący jego doświadczenia z dzieciństwa na Filipinach w latach 1947-1955, podkreślający jego unikalne perspektywy i przygody w tym czasie.

Książka oferuje bogate, szczegółowe opisy doświadczeń Lonna, zapewniając wciągające spojrzenie na powojenną Manilę i różnorodną kulturę Filipin. Jest chwalona za swój urok i jakość opowiadania historii, co czyni ją przyjemną lekturą.

Recenzja nie wspomina o znaczących wadach, ale potencjalną wadą może być to, że książka może być zbyt wąska dla czytelników poszukujących szerszego kontekstu historycznego lub osób niezaznajomionych z Filipinami.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Child of the Sun: Memories of a Philippine Boyhood

Zawartość książki:

Historyk Lonn Taylor zrobił karierę jako kurator w muzeach historycznych, w tym w Smithsonian Institution. Na emeryturze pisał cotygodniowe felietony o ludziach i miejscach w Teksasie, podpisane "Rambling Boy", które były szeroko rozpowszechniane w prasie i radiu.

Ta książka wyróżnia się spośród wielu innych jego książek o tematyce historycznej i literackiej: jest jedyną, którą napisał o sobie i ostatnią, którą napisał przed śmiercią w czerwcu 2019 roku. Opisuje, jak jego doświadczenie dorastania na Filipinach w latach 1947-1955 ukształtowało całe jego życie, ucząc go niszczycielskiej siły wojny.

Na Filipinach jego ojciec pracował jako inżynier budownictwa, budując i odbudowując drogi i mosty na zniszczonych wojną wyspach. "Przez większość mojego codziennego życia żyłem w dobrze chronionej bańce białego kolonializmu" - mówi w swoich wspomnieniach z młodości - "i nic o tym nie myślałem". Pomimo tej "dobrze chronionej bańki", Taylor był świadomy ruin wokół siebie, spustoszeń dokonanych przez bomby i pociski artyleryjskie, a także swoich filipińskich sąsiadów niezrażonych utratą bogactwa i przywilejów lub zamknięciem i głodem w japońskich obozach internowania. Oczywiste mocne strony i odporność społeczeństwa mieszającego kultury malajską, chińską, hiszpańską i amerykańską sprawiły, że przez całe życie wierzył w korzyści płynące z wielokulturowości - nawet gdy był świadkiem postkolonialnych nieszczęść wysp: feudalnego systemu rolnego utrzymywanego przez właścicieli ziemskich z prywatnymi armiami, korupcji tak endemicznej, że nawet urzędnicy pocztowi oczekiwali napiwków za sprzedaż znaczków i śmiertelnych wybuchów przemocy osobistej.

Jako amerykańskie dziecko na Filipinach, a następnie, co nieuniknione, outsider w powojennej Ameryce, do której powrócił w wieku piętnastu lat, Taylor doskonalił bystre i zróżnicowane poczucie różnic klasowych, kulturowych i językowych. To zniuansowane zrozumienie można usłyszeć w całym Child of the Sun, gdy Taylor zastanawia się nad swoimi niewinnymi latami, przekazując z ciężko wypracowaną światowością i mądrością całe piękno i trwały konflikt utraconego świata i czasu.