Dzieci Wygotskiego: Studenci Georgetown i Oxbridge spotykają miejską młodzież

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Vygotsky's Children: Georgetown and Oxbridge Students Meet Urban Youth

Zawartość książki:

T.

Niniejsza książka dotyczy sposobów, w jakie studenci studiów licencjackich na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie, Wadham College w Oksfordzie i Clare College w Cambridge pracowali z dziećmi z mniejszości etnicznych w wieku K-6 w ramach serii programów uniwersyteckich i uniwersyteckich w Waszyngtonie i Londynie. Intencje tych programów są dwojakie: wspieranie pracy akademickiej, w którą zaangażowane są dzieci, czy to poprzez pracę indywidualną, w klasie, czy w małych grupach seminaryjnych, a także pokazanie im, czym jest i może być szkolnictwo wyższe, w nadziei, że kiedy nadejdzie czas, ich zrozumienie, nabyte i rozwinięte we wczesnym wieku, może zachęcić ich do kontynuowania edukacji.

Relacja opowiedziana jest w pierwszej osobie, z punktu widzenia profesora Uniwersytetu Georgetown specjalizującego się w angielskiej literaturze średniowiecznej, ale także zainwestowanego w miejską alfabetyzację, który, wspomagany przez studia podoktoranckie w Berkeley, zmienił kierunek programu już istniejącego na Uniwersytecie Georgetown, a następnie pomógł w rozwoju podobnych programów w Oksfordzie i Cambridge. Książka służy dwóm różnym celom: opisuje cel i praktyki programów miejskich, których dotyczy, oraz odnosi się do sposobów, w jakie programy te starały się zachęcać i wspierać oczekiwania mniejszości w odniesieniu do osiągnięć akademickich, spotkań z innymi oraz, w programach londyńskich, ostatecznego ubiegania się o przyjęcie na uniwersytet.

Jego książka dotyczy sposobów, w jakie studenci studiów licencjackich na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie, Wadham College w Oksfordzie i Clare College w Cambridge pracowali z dziećmi z mniejszości etnicznych w wieku K-6 w ramach serii programów uniwersyteckich i uniwersyteckich w Waszyngtonie i Londynie. Intencje tych programów są dwojakie: wspieranie pracy akademickiej, w którą zaangażowane są dzieci, czy to poprzez pracę indywidualną, w klasie, czy w małych grupach seminaryjnych, a także pokazanie im, czym jest i może być szkolnictwo wyższe, w nadziei, że kiedy nadejdzie czas, ich zrozumienie, nabyte i rozwinięte we wczesnym wieku, może zachęcić ich do kontynuowania edukacji.

Relacja opowiedziana jest w pierwszej osobie, z punktu widzenia profesora Uniwersytetu Georgetown specjalizującego się w angielskiej literaturze średniowiecznej, ale także zainwestowanego w miejską alfabetyzację, który, wspomagany przez studia podoktoranckie w Berkeley, zmienił kierunek programu już istniejącego na Uniwersytecie Georgetown, a następnie pomógł w rozwoju podobnych programów w Oksfordzie i Cambridge. Książka służy dwóm różnym celom: opisuje cel i praktyki programów miejskich, których dotyczy, oraz odnosi się do sposobów, w jakie programy te starały się zachęcać i wspierać oczekiwania mniejszości w odniesieniu do osiągnięć akademickich, spotkań z innymi oraz, w programach londyńskich, ostatecznego ubiegania się o przyjęcie na uniwersytet.

-Ta bardzo dobrze napisana książka jest świadectwem tego, jak ważne jest nie tylko zapewnienie możliwości akademickich marginalizowanym dzieciom, ale także prawdziwe wspieranie aspiracji w sposób nieoceniający. Wykorzystanie starszych uczniów do zachęcania do dociekania i wiedzy odzwierciedla teorię Wygotskiego i przypomina nam o wartości mentoringu..... Hirsh odkrył, że postawy zmieniają się, a założenia są kwestionowane, gdy perspektywy są poszerzane poprzez wzajemne relacje z innymi. - Elizabeth Quinn, profesor nadzwyczajny psychologii, Marist College.