Ocena:
Książka oferuje nostalgiczne spojrzenie na Indianę końca XIX wieku, łącząc politykę, obyczaje społeczne i romans. Wielu recenzentów docenia styl Tarkingtona i jego zdolność do uchwycenia istoty wiejskiego życia, choć niektórzy krytykują jego tempo i zbyt dramatyczne elementy.
Zalety:⬤ Mocna charakterystyka i nostalgiczny portret małomiasteczkowego życia.
⬤ Wciągająca mieszanka romansu, polityki i komentarza społecznego.
⬤ Pięknie napisana z żywymi opisami.
⬤ Ponadczasowe tematy, które trafiają do współczesnych czytelników.
⬤ Zakończenie z trzymającą w napięciu fabułą i emocjonalnym wpływem, który niektórzy uznali za niezapomniany.
⬤ Tempo może być powolne, szczególnie na początku.
⬤ Niektóre postacie są postrzegane jako zbyt idealne lub ckliwe.
⬤ Styl pisania może wydawać się przestarzały lub zbyt rozwlekły dla współczesnych odbiorców.
⬤ Może brakować głębi, którą można znaleźć w późniejszych dziełach Tarkingtona.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
The Gentleman from Indiana
Newton Booth Tarkington (29 lipca 1869 - 19 maja 1946) był amerykańskim powieściopisarzem i dramaturgiem najbardziej znanym ze swoich powieści The Magnificent Ambersons i Alice Adams. Wraz z Williamem Faulknerem, Johnem Updike'em i Colsonem Whiteheadem jest jednym z czterech powieściopisarzy, którzy zdobyli nagrodę Pulitzera w dziedzinie literatury pięknej więcej niż jeden raz. Chociaż dziś jest prawie zapomniany (2020 r.), W latach 1910 i 1920 był uważany za największego żyjącego pisarza w Ameryce. Kilka z jego opowiadań doczekało się adaptacji filmowych. W pierwszym ćwierćwieczu XX wieku Tarkington, wraz z Meredith Nicholson, George Ade i James Whitcomb Riley, pomógł stworzyć złoty wiek literatury w Indianie.
Booth Tarkington przez jedną kadencję zasiadał w Izbie Reprezentantów stanu Indiana, był krytycznie nastawiony do pojawienia się samochodów, a akcja wielu jego opowiadań rozgrywała się na Środkowym Zachodzie. Ostatecznie przeniósł się do Kennebunkport w stanie Maine, gdzie kontynuował swoją pracę, nawet gdy stracił wzrok.
W latach 1910. i 1920. Tarkington był uważany za wielkiego amerykańskiego powieściopisarza, równie ważnego jak Mark Twain. Jego dzieła były wielokrotnie wznawiane, często znajdowały się na listach bestsellerów, zdobywały wiele nagród i były adaptowane na inne media. Penrod i jego dwie kontynuacje były regularnymi prezentami urodzinowymi dla książkowych chłopców. Pod koniec XX wieku był jednak ignorowany w środowisku akademickim: żadnych kongresów, żadnego stowarzyszenia, żadnego czasopisma Tarkington Studies. W 1985 roku został wymieniony jako przykład wielkiej rozbieżności między sławą autora za życia a późniejszym zapomnieniem. Zgodnie z tym poglądem, jeśli autorowi uda się zadowolić swoich współczesnych - a dzieła Tarkingtona nie mają ani krzty krytyki społecznej - nie spodoba się on późniejszym czytelnikom o nieuchronnie innych wartościach i obawach. (wikipedia.org)
