DYWIZJA GWARDII W WIELKIEJ WOJNIE Tom drugi

Oryginalny tytuł:

GUARDS DIVISION IN THE GREAT WAR Volume Two

Zawartość książki:

Dywizja Gwardii została sformowana we Francji w sierpniu 1915 r., jako dzieło Kitchenera (wówczas S of S for War), który po uzyskaniu zgody króla przystąpił do formowania dywizji bez konsultacji z Biurem Wojny ani z dowódcą BEF, feldmarszałkiem Frenchiem. Ten ostatni dowiedział się o niej po raz pierwszy z listu Kitchenera na miesiąc przed powstaniem dywizji. Utworzono ją poprzez skoncentrowanie ośmiu batalionów Gwardii znajdujących się już we Francji i sprowadzenie z Wielkiej Brytanii czterech kolejnych, w tym niedawno utworzonej Gwardii Walijskiej, a także batalionu pionierskiego (4. Coldstream). Artyleria (pomniejszona o brygadę haubic), dwie z trzech kompanii inżynieryjnych i kompania sygnałowa pochodziły z 16 (Irlandzkiej) Dywizji, wówczas jeszcze w Irlandii; brygada haubic pochodziła z 11 (Północnej) Dywizji, pozostawionej w Anglii, gdy dywizja ta udała się do Gallipoli. Pozostałe oddziały dywizyjne pochodziły z Wielkiej Brytanii lub z dywizji znajdujących się już we Francji. Pierwszym dowódcą dywizji był hrabia Cavan, grenadier, który później dowodził brytyjskimi oddziałami we Włoszech, a w 1922 roku został szefem cesarskiego sztabu generalnego. Miesiąc po sformowaniu dywizja wzięła udział w bitwie pod Loos, ponosząc nieco ponad 2100 ofiar. Później rzadko kiedy nie brała udziału w walkach - Somma, Passchendaele, Cambrai, niemiecka ofensywa z marca 1918 r., Linia Hindenburga i ostateczne zwycięstwo.

Dywizja zasłużyła na swoją nazwę, zyskując reputację jednej z najlepszych formacji bojowych wojny, elity. Piętnaście VC zostało zdobytych, a dodatkowo kolejnych siedmiu otrzymało je podczas służby w batalionach Gwardii w roku poprzedzającym utworzenie dywizji. W sumie dywizja poniosła 44 333 straty, z czego 13 981 poległo. W sierpniu 1914 r. siła Gwardii Pieszej wynosiła 276 oficerów i 7 036 innych szeregowych; w listopadzie 1918 r. wynosiła 1 598 oficerów i 43 928 innych szeregowych. Jest to jasna, rzeczowa i szczegółowa historia, wyjątkowo dobra relacja, opisana przez autora jako "ściśle wojskowy zapis, oparty na dziennikach wojennych dywizji, brygady i batalionu i uzupełniony, w razie potrzeby, innymi oficjalnymi dokumentami, prywatnymi pamiętnikami, osobistymi narracjami i różnymi opublikowanymi pracami". Zwykłe fakty, "bez fioletowych fragmentów". Rozpoczyna się krótkim opisem działań Gwardii w BEF przed utworzeniem dywizji: 4 Brygada Gwardii/2 Dywizja, 1 Brygada Gwardii/1 Dywizja i 20 Brygada/7 Dywizja. Opisuje również działania 4 Brygady Gwardii po jej zreformowaniu w lutym 1918 r. w ramach reorganizacji BEF z czterech do trzech brygad i przydzieleniu do 31 Dywizji, zdobywając kolejny VC.

Dodatki zawierają szczegóły dotyczące kolejności bitew, sukcesji oficerów, sztabów i dowództw, rozkazy operacyjne dotyczące głównych ataków, cytaty z VC, notatki na temat pochodzenia i historii Pułku MG Gwardii, batalionu okopowego, ubioru i wyposażenia oraz wiele innych. Mapy są dobre, wyraźne i przejrzyste, a indeks jest obszerny (22-stronicowy). Jest to bardzo kompetentna praca, jedna z najlepszych historii dywizji.