Ocena:
Książka Susan Bickford stanowi cenny wkład w teorię demokracji, podkreślając znaczenie słuchania w komunikacji. Susan Bickford angażuje zarówno znanych, jak i mniej znanych teoretyków, aby zbudować swój argument.
Zalety:Wymowne pisarstwo, ważny wkład w demokratyczny dyskurs, przekonująca dyskusja na temat słuchania, różnorodne wpływy teoretyczne, zaangażowanie w myśl feministyczną, przekonujące wykorzystanie fenomenologii.
Wady:Argumentacja wymaga bardziej dogłębnego zaangażowania ze strony innych badaczy w tej dziedzinie.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The Dissonance of Democracy: Race and Victorian Women's Fiction
Chociaż rola wspólnej mowy w działaniach politycznych zyskała wiele uwagi teoretycznej, zbyt mało uwagi poświęcono praktyce słuchania w interakcjach politycznych, według Susan Bickford.
Nawet w formalnie demokratycznym państwie, działania polityczne odbywają się w kontekście konfliktu i nierówności, a zatem wspólna mowa obywatelska znacznie różni się od rozmów przyjaznych współpracowników. Bickford sugeruje, że demokratyczna polityka wymaga szczególnej jakości uwagi, która nie opiera się na trosce czy przyjaźni.
Jak twierdzi, analiza specyficznie politycznego słuchania ma kluczowe znaczenie dla rozwoju teorii demokracji i wyobrażenia sobie demokratycznych praktyk dla współczesnego społeczeństwa. Analiza Bickford opiera się na pracach Arystotelesa i Hannah Arendt, aby ustalić konfliktowy i sporny charakter polityki. Aby przeanalizować siły społeczne, które odwracają uwagę od konkretnych głosów, Bickford mobilizuje współczesną teorię feministyczną, w tym pracę Glorii Anzaldua na temat związku między tożsamością a polityką.
Rozwija ona koncepcję interakcji obywatelskiej charakteryzującej się kontradyktoryjną komunikacją w kontekście nierówności. Koncepcja ta zakłada, że tożsamość publiczna - a tym samym publiczne słuchanie - jest aktywna i kreatywna oraz zakorzeniona w konkretnych kontekstach społecznych i politycznych.
