Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Dyslexia: Developing the Debate
Dysleksja jest często przedstawiana jako jasno określony stan, który można zdiagnozować na podstawie odpowiednich testów poznawczych z odpowiednimi formami interwencji.
Jednak ten przystępny tekst bada kwestie stojące za tym twierdzeniem, gromadząc czołowe postacie w tej dziedzinie w celu omówienia dysleksji. Julian Elliott pokazuje, że rozumienie i stosowanie etykiety dysleksji różni się znacznie, przy niewielkim konsensusie lub porozumieniu, a przedstawiając swoją krytykę, opiera się na badaniach z kilku dziedzin, aby wykazać irracjonalność tych argumentów.
Roderick I. Nicolson wykazuje, że obecne podejścia do rozumienia, identyfikacji i wspierania dysleksji są katastrofalnie błędne pod względem braku uwzględnienia rozwojowego charakteru dysleksji. Rozwija dwa tematy: po pierwsze, że podstawową przyczyną dysleksji jest „opóźnione zaangażowanie neuronalne” dla umiejętności i obwodów neuronalnych, a po drugie, że przyczyną niepełnosprawności w czytaniu jest wprowadzenie formalnego nauczania, zanim obwody neuronalne dyslektycznego dziecka dla funkcji wykonawczych są wystarczająco rozwinięte.
Argumentuje, że bardziej skuteczne i opłacalne podejście do identyfikacji i wsparcia obejmuje „ocenę dysleksji”, a nie „dysleksji”. Elliott i Nicolson odpowiadają na wzajemnie podnoszone kwestie, po czym Andrew Davis bada, w jakim stopniu kluczowe twierdzenia Elliotta i Nicolsona mogą wytrzymać ścisłe badania koncepcyjne, a także bada nieodłączne ograniczenia badań naukowych na ten temat, biorąc pod uwagę wartość i kwestie koncepcyjne.