Niniejsze opracowanie analizuje znaczenie, formy i funkcje zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w czasach kryzysu. Zostało to zbadane na przykładzie tzw.
kryzysu uchodźczego w Niemczech w 2015 roku. Po pierwsze, lokalna pomoc uchodźcom jest uważana za strategiczne pole działania, a kryzys uchodźczy jest postrzegany jako szok egzogeniczny, który pogrążył to pole w kryzysie. Ponadto zaangażowanie obywatelskie jest badane pod kątem jego wielości, relacyjności i historyczności.
Po trzecie, omówiono szczególne cechy poziomu lokalnego. Badanie pokazuje, że po początkowym szoku związanym z kryzysem, dwa lokalne pola początkowo strukturyzują się poprzez sieci, wspierane przez ekspansję współpracy, która konsoliduje relacje i pozycje w polu, zanim pojawią się dalsze struktury lub profesjonalizacja.
Nie wszyscy aktorzy w terenie są w stanie ugruntować swoją pozycję w tym procesie, ale stopniowo wyłania się nowy, stabilny obszar lokalnej pomocy uchodźcom, który jest bardzo podobny w swojej organizacji do tego sprzed kryzysu. Dzięki całościowemu, empirycznemu spojrzeniu na to, co wydarzyło się podczas tzw.
kryzysu uchodźczego, niniejsze badanie stanowi ważny wkład w zrozumienie zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w jego lokalnym kontekście.
