Dying to Kill: Powab terroru samobójczego

Opinie czytelników

Książka „Dying to Kill” autorstwa Mii Bloom oferuje kompleksową analizę terroryzmu samobójczego, badając kontekst historyczny i różne motywacje stojące za takimi aktami przemocy. Jest dobrze zbadana, wciągająca i zawiera wywiady z osobami zaangażowanymi lub dotkniętymi działaniami terrorystycznymi. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że metodologia jest błędna i twierdzą, że brakuje jej głębi w odniesieniu do pierwotnych przyczyn terroryzmu.

Książka jest chwalona za dokładne badania, wciągający styl pisania i głębokie zrozumienie przez autora złożonych kwestii związanych z terroryzmem samobójczym. Czytelnicy chwalą jej kontekst historyczny, jasne wyjaśnienia i wnikliwe studia przypadków, szczególnie w odniesieniu do motywacji kobiet w tych aktach. Książka oferuje bardziej zniuansowane spojrzenie na terroryzm, wykraczające poza przynależność religijną, pokazując, w jaki sposób różne grupy, w tym świeckie, angażowały się w zamachy samobójcze.

Krytycy zwracają uwagę na kwestie związane z metodologią książki, twierdząc, że czasami błędnie klasyfikuje i łączy różne formy przemocy. Niektórzy uznali, że tekst jest nieostry, a argumenty niewystarczająco poparte. Ponadto kilku recenzentów wyraziło rozczarowanie faktem, że autor nie zajął się głębszymi przyczynami terroryzmu lub nie przedstawił zrównoważonego punktu widzenia.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dying to Kill: The Allure of Suicide Terror

Zawartość książki:

Co motywuje zamachowców-samobójców w Iraku i na całym świecie? Czy zdobycie serc i umysłów miejscowej ludności może ich powstrzymać? Czy zjawisko to rozprzestrzeni się na Stany Zjednoczone? Te istotne pytania stanowią sedno tej ważnej książki. Mia Bloom analizuje wykorzystanie, strategie, sukcesy i porażki zamachów samobójczych w Azji, na Bliskim Wschodzie i w Europie oraz ocenia skuteczność reakcji rządów. Twierdzi, że w wielu przypadkach wysiłki Izraela, Rosji i Stanów Zjednoczonych w Iraku nie powstrzymały terroryzmu i zamachów samobójczych. Bloom rozważa również, w jaki sposób grupy terrorystyczne uczą się od siebie nawzajem, jak reagują na taktyki antyterrorystyczne, finansowanie terroryzmu i rolę ataków samobójczych na tle większych konfliktów etnicznych i politycznych.

Dying to Kill rozpoczyna się od przeglądu długiej historii terroryzmu, od czasów starożytnych po współczesność, od japońskich Kamikazów podczas II wojny światowej, po dzisiejszych terrorystów palestyńskich, tamilskich, irackich i czeczeńskich. Bloom bada, w jaki sposób terror samobójczy jest wykorzystywany do osiągania celów grup terrorystycznych: wzbudzania strachu publicznego, przyciągania międzynarodowych wiadomości, zdobywania poparcia dla ich sprawy oraz tworzenia solidarności lub rywalizacji między różnymi organizacjami terrorystycznymi. Autorka twierdzi, że zamachowców-samobójców często inspirują motywacje społeczne i polityczne, a nie religijne. W rozdziale poświęconym rosnącej liczbie kobiet zamachowców-samobójców i terrorystów, Bloom analizuje Sri Lankę, gdzie 33% zamachowców to kobiety.

Turcję, gdzie PKK wykorzystywała kobiety udające ciążę jako zamachowców.

A także rolę Czarnych Wdów w czeczeńskiej walce z Moskwą.

Motywy jednostek, czy to religijne, czy nacjonalistyczne, są ważne, ale ważniejsze jest pytanie, jakie czynniki zewnętrzne umożliwiają rozkwit terroryzmu samobójczego? Bloom opisuje te warunki i rozwija teorię, dlaczego taktyki terrorystyczne działają w niektórych przypadkach, a zawodzą w innych.