Opinie czytelników
Podsumowanie:Biografia Ivora Gurneya autorstwa Kate Kennedy otrzymała wiele pochwał za szczegółowe badania, emocjonalną głębię i wciągający styl pisania. Recenzenci chwalą zdolność Kennedy do przedstawienia zrównoważonego spojrzenia na życie Gurneya, uznając jego talenty i zmagania bez sensacji. Pojawiają się jednak pewne krytyki dotyczące integracji krytyki literackiej z narracją biograficzną i kilka nieścisłości znalezionych w tekście.
Zalety:⬤ Wszechstronna i dobrze zbadana biografia.
⬤ Angażujący i emocjonalnie rezonujący styl pisania.
⬤ Wyważony portret życia, osiągnięć i zmagań Gurneya.
⬤ Wnikliwe badanie poezji i muzyki Gurneya.
⬤ Pełne współczucia i godności podejście do choroby psychicznej Gurneya.
⬤ Polecana zarówno zwykłym czytelnikom, jak i naukowcom.
Wady:⬤ Włączenie krytyki literackiej może zakłócić płynność narracji dla niektórych czytelników.
⬤ Obecność nieścisłości zauważonych przez co najmniej jednego recenzenta.
⬤ Niektóre fragmenty mogą być ciężkie i emocjonalnie trudne do odczytania ze względu na tragiczną naturę życia Gurneya.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Dweller in Shadows: A Life of Ivor Gurney
Zawartość książki:
Pierwsza obszerna biografia niezwykłego angielskiego poety i kompozytora, którego życie naznaczone było walką w I wojnie światowej, a później pobytem w zakładzie psychiatrycznym.
Ivor Gurney (1890-1937) napisał jedne z najbardziej antologizowanych wierszy pierwszej wojny światowej i skomponował jedne z największych utworów w repertuarze angielskiej piosenki, takie jak "Sleep". Jednak jego życie było naznaczone traumą wojenną i chorobą psychiczną, a ostatnie piętnaście lat spędził zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. W "Dweller in Shadows" Kate Kennedy przedstawia pierwszą obszerną biografię tego niezwykłego i niezrozumianego artysty.
Obiecujący student Royal College of Music, Gurney zaciągnął się jako szeregowiec do pułku Gloucestershire w 1915 roku i spędził dwa lata w okopach na froncie zachodnim. Ranny w ramię, a następnie zagazowany podczas bitwy pod Passchendaele, Gurney wracał do zdrowia w szpitalu, kiedy opublikowano jego pierwszy zbiór wierszy, Severn and Somme. Pomimo epizodów depresji, po wojnie wznowił studia muzyczne, aż w 1922 roku trafił do przytułku. Czasami wierzył, że jest Szekspirem i że "maszyny pod podłogą" torturują go, mimo to nadal pisał i komponował, pozostawiając po sobie ogromną ilość niepublikowanych prac, gdy zmarł na gruźlicę. Opierając się na obszernych badaniach archiwalnych i obejmujących krytykę literacką, historię, psychiatrię i muzykologię, ta fascynująca narracja przedstawia życie i twórczość Gurneya na tle wojny i jego instytucjonalizacji, badając powiązania między szaleństwem, cierpieniem i kreatywnością.
W obliczu śmierci w okopach, Gurney miał nadzieję, że historia "nie zapomni mnie całkiem". Ten ostateczny opis jego życia i pracy pomaga zapewnić, że rzeczywiście zostanie zapamiętany.
