Dusze peronowe - Trainspotter jako bohater XX wieku

Opinie czytelników

Książka „Peronowe dusze” to nostalgiczna eksploracja trainspottingu i kolei, zawierająca osobiste doświadczenia i refleksje pisarza na temat życia. Przemawia zarówno do entuzjastów kolei, jak i tych, którzy wspominają swoje dzieciństwo, szczególnie w erze pociągów parowych.

⬤ Dobrze napisana i skłaniająca do refleksji
⬤ przywołuje nostalgię i miłe wspomnienia
⬤ pięknie wykonana proza
⬤ obejmuje zarówno trainspotting, jak i szersze doświadczenia podróżnicze
⬤ wciągająca fabuła
⬤ zapewnia żywy portret minionej epoki.

⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli, że może być za dużo wstępu
⬤ chęć większego skupienia się na pociągach parowych w przeciwieństwie do diesli
⬤ kilka regionów książki może wydawać się mniej istotnych dla czystego trainspottingu.

(na podstawie 40 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Platform Souls - The Trainspotter as 20th-Century Hero

Zawartość książki:

Uwielbiany klasyk Nicholasa Whittakera wspomina długie, słoneczne dni swojego dzieciństwa, kiedy to z notatnikiem w ręku, kanapkami z dżemem w torbie podróżnej, z radością spędzał czas na zapisywaniu numerów pociągów podczas indyjskiego lata pary i rozkwitu diesla.

Whittaker powraca do swoich korzeni w tym zaktualizowanym wydaniu, rzucając sceptyczne oko na ostatnie wydarzenia, nadrabiając zaległości ze starymi znajomymi i rozważając żniwo, jakie pół wieku wyśmiewania i kilka dekad prywatyzacji wywarły na jego ukochanej rozrywce.

Jak zauważa Andrew Martin w swojej przedmowie, jest to „jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek napisano o entuzjazmie kolejowym”. Jest to również poetycko napisane wspomnienie dorastania w bardziej niewinnych czasach, hymn na cześć brytyjskiego ekscentryzmu i zalet obserwowania otaczającego nas świata: „Obserwatorzy - pociągów, samolotów, autobusów czy ptaków - są ostatnią redutą czegoś, co szybko znika z naszego życia: patrzenia na zewnątrz, widzenia, obserwowania. W dzisiejszych czasach ludzie coraz mniej zauważają, a coraz więcej obserwują”.

Pochwały za pierwsze wydanie:

„Elegia: dla pociągów parowych, które już zniknęły, gdy Whittaker rozpoczął swoje hobby w 1964 roku; dla krótkotrwałej ery diesla, która nastąpiła później; dla epoki niemal niewinności”. Times Literary Supplement

„Whittaker pisze z humorem i znaczną siłą sugestii. Dla każdego, kto przyzna, że w dzieciństwie miał styczność z tym obecnie wyszydzanym hobby, Platform Souls sprawia, że wszystko wraca”. Independent