Dusza scenopisarstwa: O pisaniu, dramatycznej prawdzie i poznawaniu samego siebie

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Soul of Screenwriting” autorstwa Keitha Cunninghama chwalą jej dogłębną eksplorację opowiadania historii i rozwoju postaci, a także jej związek z twórczością Josepha Campbella. Czytelnicy doceniają głęboki wgląd książki w psychologiczne aspekty opowiadania historii, dzięki czemu jest ona odpowiednia dla poważnych pisarzy pragnących pogłębić swoje zrozumienie tego rzemiosła. W kilku recenzjach zauważono jednak, że książka jest gęsta, trudna w czytaniu i niezbyt dobrze zorganizowana, co może zniechęcać początkujących.

⬤ Dogłębna eksploracja opowiadania historii i rozwoju postaci.
⬤ Bogate spostrzeżenia powiązane z teoriami Josepha Campbella.
⬤ Polecana poważnym pisarzom i myślicielom.
⬤ Uznana za jedną z najlepszych książek o scenopisarstwie.
⬤ Oferuje świeże, niesformułowane podejście do narracji i motywacji postaci.
⬤ Dostarcza cennych informacji, których przyswojenie może zająć trochę czasu, co oznacza konieczność wielokrotnego czytania.

⬤ Gęsta i trudna lektura
⬤ Wymaga cierpliwości i wysiłku.
⬤ Słaba organizacja
⬤ informacje są rozproszone po całym tekście.
⬤ Nieodpowiednia dla początkujących
⬤ Zakłada znajomość koncepcji scenopisarstwa.
⬤ Brak indeksu, co utrudnia nawigację.
⬤ Niektóre koncepcje mogą wydawać się przytłaczające lub złożone, a ich pełne zrozumienie wymaga czasu.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Soul of Screenwriting: On Writing, Dramatic Truth, and Knowing Yourself

Zawartość książki:

Wyjątkowo zainspirowany pracami mitologa Josepha Campbella i psycholog Jean Houston, The Soul of Screenwriting pokazuje, że podejście "pisania scenariuszy według liczb", które oferuje szablony, do których pisarz może mechanicznie upuścić swój pomysł na historię, jest zasadniczo niekompletne. Keith Cunningham utrzymuje, że w ten sposób ignoruje się proces pisania.

Pisanie scenariuszy to długa podróż i nawet najbardziej utalentowani scenarzyści gubią się po drodze. Cunningham przypomina nam, że gubienie się jest również częścią procesu. To, czego scenarzysta doświadcza w trakcie pisania, nigdy nie było brane pod uwagę, a przecież to właśnie stąd bierze się scenariusz: doświadczenie scenarzysty tu i teraz podczas pracy nad historią.

Informacje - koncepcje i techniki lewej półkuli mózgu dotyczące struktury fabuły, rozwoju postaci i orkiestracji, dynamiki scen i sekwencji - są niezbędne. Ale to właśnie to, co robi się z tymi informacjami, tworzy naprawdę świetny scenariusz.

W książce "The Soul of Screenwriting" Cunningham udowadnia, że dobry scenariusz to coś więcej niż tylko trafienie w najważniejsze "punkty fabuły" z ekscytującą akcją. Dobry scenariusz to także integralność i autentyczność. Ma "głos", a ponieważ ma głos, przemawia do publiczności.

Aby zyskać głos, scenarzysta potrzebuje żaru twórczej wyobraźni: pasji, zaangażowania, entuzjazmu, chęci poznania prawdy o bohaterach i pragnienia dotarcia do sedna dramatycznego konfliktu bez uciekania się do eskapizmu. Są to cechy serca, a jak przekonuje Cunningham, pisanie scenariuszy może być rzeczywiście, jak to ujął Carlos Castaeda, ścieżką z sercem.