Duo! Najlepsze sceny dla dwojga na XXI wiek

Opinie czytelników

Książka jest dobrze zorganizowaną kolekcją współczesnych scen, która przemawia zarówno do studentów aktorstwa, jak i nauczycieli. Podczas gdy wielu recenzentów chwali świeży wybór i szczegółowe podziały scen, niektórzy wyrażają obawy dotyczące powtarzalności treści, zwięzłości scen i niektórych języków używanych w dialogach.

Realistyczne sceny, świetna organizacja (np. kategoryzacja według par mężczyzna/kobieta), pomocny podział scen według wieku i stylu, aktualny wybór utworów, których nie można znaleźć w innych zbiorach, odpowiedni zarówno do zajęć aktorskich, jak i konkursów.

Powtarzalny charakter scen, wiele utworów jest krótkich (nie idealnych na konkursy), niektóre mocne języki, pomijanie stron w wersji Kindle i brak pełnych tekstów sztuk, co komplikuje dokładne zrozumienie dla aktorów.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Duo!: The Best Scenes for Two for the 21st Century

Zawartość książki:

Od 2000 roku Duo prezentuje to, co najlepsze na Broadwayu, Off-Broadwayu, w teatrach regionalnych i eksperymentalnych. The Best Scenes for Two for the 21st Century oferuje brawurowe utwory do występów, zajęć aktorskich i studiów.

Wybrane z prac ponad 100 dramaturgów - zarówno weteranów, jak i wschodzących talentów - i obejmujące kluczowe kwestie naszych czasów - od rasy po płeć, klasę po politykę - to kolejne kompendium popularnej edycji z lat 90. jest na zmianę komiczne lub poważne - a czasem jedno i drugie - ale zawsze intensywnie ludzkie.

Duo! to satysfakcjonująco złożeni bohaterowie, zarówno ci mało znani, jak i sławni, młodzi, w średnim wieku i starsi. Tracy Letts konfrontuje się z następstwami zdrady w noc zbyt gorącą na sen w August: Hrabstwo Osage; Karen Finley obnaża politykę seksualną poza Gabinetem Owalnym w George & Martha; Tom Stoppard bada trudności w zrozumieniu Greków, a także młodszego pokolenia w Rock 'n' Roll; Lynn Nottage nakreśla łagodność, strach przed samotnością i upływ czasu w Intimate Apparel; Richard Greenberg rozważa koszty bycia pobożnym lub stania się tylko człowiekiem w baseballowym Take Me Out; a Tina Howe zakrzywia czas, pokazując uniwersalną siłę dramatycznego uznania na przestrzeni wieków w Water Music.