Duchy imperium: brytyjskie dziedzictwo we współczesnym świecie

Opinie czytelników

„Ghosts of Empire” Kwasi Kwartenga analizuje niespójne praktyki administracyjne Imperium Brytyjskiego przez pryzmat sześciu byłych kolonii: Iraku, Kaszmiru, Birmy, Sudanu, Nigerii i Hongkongu. Autor argumentuje, że zależność imperium od indywidualnych administratorów kolonialnych doprowadziła do braku spójnej polityki, co skutkowało długoterminowymi konsekwencjami dla tych regionów. Chociaż książka zawiera wnikliwą krytykę i rzuca światło na kolonialne dziedzictwo Wielkiej Brytanii, niektórzy czytelnicy uznają niektóre sekcje za przeciągnięte lub kwestionują dobór studiów przypadków przez autora.

Książka jest dobrze zbadana, oferując kompleksową krytykę stylu zarządzania Imperium Brytyjskiego, określanego jako „anarchiczny indywidualizm”. Zapewnia głębokie zrozumienie korelacji między przeszłymi działaniami kolonialnymi a współczesnymi problemami w byłych koloniach, co czyni ją cennym źródłem dla entuzjastów historii. Narracja jest wciągająca i przedstawia zniuansowane spojrzenie na administratorów kolonialnych, dzięki czemu jest zarówno pouczająca, jak i prowokująca do myślenia.

Niektórzy czytelnicy uważają, że dyskusja w książce na temat konkretnych kolonii, takich jak Hongkong, mogłaby być bardziej zwięzła. Ponadto pojawiają się pytania o to, dlaczego Kwarteng wybrał konkretne kolonie, które wybrał, i pojawiają się wezwania do jaśniejszej analizy ekonomicznej motywacji Wielkiej Brytanii do kolonizacji. Sporadyczne uproszczenia i dostrzeżone błędy prowadzą niektórych do kwestionowania solidności przedstawionych argumentów.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ghosts of Empire: Britain's Legacies in the Modern World

Zawartość książki:

Kwasi Kwarteng jest dzieckiem rodziców, których życie zostało ukształtowane jako poddanych Imperium Brytyjskiego, najpierw w ich rodzinnej Ghanie, a następnie jako brytyjscy imigranci.

Wnosi unikalną perspektywę i nienaganne referencje akademickie do narracyjnej historii Imperium Brytyjskiego, która unika powszechnego potępienia i zamiast tego widzi Imperium takim, jakim było: serią lokalnych lenn zarządzanych w różnym stopniu kompetencji lub brutalności przez obsadę postaci tak ekscentrycznych i ekscentrycznych, jak cokolwiek wyczarowanego przez Gilberta i Sullivana. Prawda, jak ujawnia Kwarteng, jest taka, że nie było czegoś takiego jak model administracji cesarskiej; zamiast tego mianowani byli szkoleni w dziwacznej, niezależnej indywidualności.

W rezultacie Imperium nie było produktem wielkiej idei, ale często chaotycznej indywidualnej improwizacji. Idosynkrazje wicekrólów i żołnierzy-dyplomatów, którzy zarządzali kolonialnym przedsięwzięciem, nadal wpływają na świat, od Kaszmiru po Sudan, od Bagdadu po Hongkong.