Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka bada wpływ Trofima Łysenki na radziecką biologię i znaczenie epigenetyki w kontekście łysenkizmu. Loren Graham zapewnia naukowe, ale przystępne badanie wzajemnych oddziaływań między lamarkizmem, epigenetyką i historycznym krajobrazem naukowym Związku Radzieckiego. Książka jest dobrze zbadana, zawiera osobiste anegdoty i obszerną bibliografię.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, dogłębnie zbadana i przystępna. Skutecznie integruje złożone koncepcje, takie jak epigenetyka i łysenkizm. Czytelnicy chwalą jej naukowy charakter, który jednocześnie pozostaje interesujący. Obszerne przypisy i bibliografia zwiększają jej wiarygodność. Osobiste relacje dodają cenną perspektywę.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali opóźnienie w otrzymaniu książki za frustrujące. Pewne zawiłości mogą być trudne do pełnego zrozumienia dla nie-biologów. Istnieje obawa o przedstawienie naukowców w politycznie naładowanej atmosferze, którą niektórzy mogą postrzegać jako zbyt krytyczną.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Lysenko's Ghost: Epigenetics and Russia
Zawartość książki:
Radziecki agronom Trofim Łysenko stał się jedną z najbardziej znanych postaci w dwudziestowiecznej nauce po tym, jak jego teorie genetyczne zostały zdyskredytowane kilkadziesiąt lat temu. Jednak niektórzy naukowcy, nawet na Zachodzie, twierdzą teraz, że odkrycia w dziedzinie epigenetyki dowodzą, że mimo wszystko miał rację. Starając się dotrzeć do sedna rehabilitacji Łysenki w niektórych rosyjskich kręgach naukowych, Loren Graham ponownie otwiera sprawę, przyznając jego teoriom bezstronne przesłuchanie w celu ustalenia, czy nowe osiągnięcia w biologii molekularnej potwierdzają jego twierdzenia.
W latach trzydziestych XX wieku Łysenko wysunął "teorię składników odżywczych", aby wyjaśnić rozwój roślin, opierając swoje spostrzeżenia na eksperymentach, które, jak twierdził, wykazały, że można manipulować warunkami środowiskowymi, takimi jak temperatura, aby przekształcić odmianę pszenicy ozimej w odmianę jarą. Uważał on dziedziczenie nabytych cech - które nazwał "internalizacją warunków środowiskowych" - za podstawowy mechanizm dziedziczności. Chociaż jego metody były niedbałe, a wyniki nigdy nie zostały powtórzone, jego pomysły padły na podatny grunt w czasach powszechnego głodu w Związku Radzieckim.
Ostatnio hipoteza zwana epigenetycznym dziedziczeniem transgeneracyjnym sugeruje, że nabyte cechy mogą być czasami przekazywane potomstwu. Niektórzy biolodzy kwestionują dowody potwierdzające tę hipotezę. Loren Graham analizuje te argumenty, zarówno w Rosji, jak i na Zachodzie, i pokazuje, w jaki sposób w Rosji prądy polityczne mają szczególny wpływ na debaty.
