Du Dsir ou de la facult apptitive

Zawartość książki:

Pragnienie (appetitio) jest spontaniczną determinacją siły podmiotu poprzez reprezentację czegoś przyszłego, jako możliwego skutku tej siły. Zwykłe zmysłowe pragnienie nazywa się skłonnością.

Pragnienie bez zastosowania siły do wytworzenia przedmiotu jest życzeniem. Życzenie może mieć jako swój przedmiot rzeczy, których podmiot czuje się osobiście niezdolny do uzyskania, a wtedy jest próżne (nieaktywne). Jałowe pragnienie, aby móc przewidzieć czas, który dzieli pragnienie od posiadania, jest niecierpliwością.

Pragnienie, które jest nieokreślone w stosunku do obiektu i które prowadzi podmiot do opuszczenia swojego domniemanego stanu, nie wiedząc, co wziąć, można nazwać kapryśnym pragnieniem (którego nic nie zaspokaja). Skłonnością, która może być dyscyplinowana w niewielkim stopniu lub wcale przez rozum podmiotu, jest pasja.

Uczucie bieżącej przyjemności lub bólu, które nie pozwala na refleksję (racjonalne przedstawienie tego, czy powinniśmy się temu poddać, czy się temu oprzeć), jest emocją. Podleganie emocjom i namiętnościom jest zawsze chorobą duszy, ponieważ w obu przypadkach rozum nie ma władzy.

Istnieje jednak zasadnicza różnica jakościowa między tymi dwoma stanami duszy, zarówno w sposobie ich powstawania, jak i leczenia...