Drugie Imperium

Opinie czytelników

„Second Empire” Richiego Hofmanna to urzekająca kolekcja poezji, która zgłębia tematy miłości, tożsamości i straty poprzez potężne i eleganckie wiersze. Praca równoważy wpływy historyczne i współczesne, dzięki czemu jest zarówno ponadczasowa, jak i aktualna. Czytelnicy doceniają zdolność Hofmanna do wywoływania głębokich emocji, pozostając jednocześnie przystępnym, unikając elitaryzmu często spotykanego w poezji akademickiej.

⬤ Misternie utkane tematy, takie jak miłość, tożsamość i strata.
⬤ Wiersze są potężne i eleganckie, rezonując z klarownością.
⬤ Odwołuje się zarówno do emocjonalnej głębi, jak i intelektualnego zaangażowania.
⬤ Przystępny dla współczesnych czytelników, nie przesadnie akademicki.
⬤ Chwalony za emocjonalny wpływ i poetyckie piękno.
⬤ Pozytywne opinie na temat talentu autora i jego wkładu w literaturę.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematykę za nieco ciężką lub burzliwą.
⬤ Może być postrzegana jako wymagająca głębszego zrozumienia poezji dla pełnego docenienia, choć nie wyłącznie akademickiego.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Second Empire

Zawartość książki:

Delikatny łuk tych wierszy intymizuje - a nie opowiada - historię miłosną: świętowanie, strach przed stratą, burza, porzucenie, otwarcie. Richie Hofmann dyscyplinuje swoją naturalną elegancję do bardziej surowych rozpoznań, które mają znaczenie: "Jestem małym białym wszystkożercą" - odkrywa bohater Second Empire. Opanowując bezpośredniość i nieokreśloność, wiersze Hofmanna przebijają się przez własne piękno. --Rosanna Warren.

Oszczędne, delikatne wiersze tego debiutu badają sposoby, w jakie doświadczamy pozagrobowego piękna, jednocześnie ozdobnie badając pożądanie, stratę i tożsamość. Czerpiąc z tradycji miłosnych sonetów, te miłosne elgie pragną artystycznego i seksualnego połączenia z innymi - innymi czasami, innymi miejscami - aby zrozumieć estetyczne przyjemności, których pragnie osoba mówiąca. Zdystansowane i formalne wiersze sprawiają wrażenie zarówno starożytnych, jak i współczesnych.

Antyczna książka

Na niebie szalały jaskółki.

Szliśmy po zamarzniętej trawie.

Z twojego nowego miasta, byłem zasnuty snem.

Drzewa zrzuciły swoje jaskrawe gniazda.

Ceramiczne garnki były pokryte śniegiem.

Byłem zazdrosny o rzekę.

Jak światło ją łamało, o motek.

O okna, w których widzieliśmy siebie.

Tam, gdzie szliśmy, lód pękał.

Jak antyczna książka, otwierająca się.

I zamykająca się. Liście.

Pod nimi były marmurkowe strony.

Richie Hofmann jest laureatem stypendium Ruth Lilly Fellowship przyznawanego przez Poetry Foundation, a jego wiersze ukazały się lub ukażą w New Yorker, Poetry, Kenyon Review i Ploughshares. Ukończył studia magisterskie na Johns Hopkins University, a obecnie jest stypendystą Creative Writing Fellow in Poetry na Emory University.