Drugi stół: Gdzie kompromis nie jest opcją, a uczciwość nie podlega negocjacjom

Opinie czytelników

Książka „The Second Table” autorstwa Hope Moquin odbiła się szerokim echem wśród czytelników, dostarczając inspiracji i głębokiego związku z wiarą, osobistymi zmaganiami i autentycznością. Jest chwalona za relatywną fabułę i głębię emocjonalną, dzięki czemu ma wpływ na tych, którzy przechodzą przez trudne czasy. Niektórzy czytelnicy zauważyli jednak problemy z edycją, w szczególności błędy ortograficzne i gramatyczne.

⬤ Bardzo wiarygodna i osobista opowieść.
⬤ Inspiruje czytelników nadzieją i wiarą.
⬤ Zachęca czytelników do zaakceptowania swojej nieuporządkowanej przeszłości.
⬤ Autentycznie porusza głębokie duchowe tematy.
⬤ Odpowiedni dla szerokiego grona osób w różnym wieku i z różnych środowisk.
⬤ Emocjonalny wpływ, czytelnicy wyrażają radość, śmiech i łzy podczas czytania.

⬤ Nie jest odpowiednia dla każdego; może bardziej współgrać z osobami doświadczającymi osobistych zmagań.
⬤ Zauważalne błędy ortograficzne i gramatyczne, które odwracają uwagę od treści.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że przydałaby się bardziej rygorystyczna edycja.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Second Table: Where Compromise Isn't an Option and Honesty is a Non-Negotiable

Zawartość książki:

Ten stół. Usiadłem przy tym stole i zostałem. Bez konieczności ukrywania swoich wad. Zamiast tego podzieliliśmy się naszymi, a nawet poklepaliśmy się po kolanach, śmiejąc się z kilku z nich. Ponieważ niektóre błędy są tak niewątpliwie szalone, że nie masz innego wyjścia, jak tylko się z nich śmiać. Ten stół nie próbował się doskonalić. Przyjęli naszą niedoskonałość. Następnie ruszyliśmy naprzód ku temu, co było przed nami. Nie przyklejeni do naszych błędów. Miłość do Jezusa nie zależy od tego, czy popełniamy błędy, czy nie. Kochanie Jezusa to przyznanie się, że nie daliśmy rady (nawet jeśli po raz kolejny. Zaufaj mi, wiem o tym wszystko) i podjęcie decyzji, by się podnieść. Chrześcijaństwo to nie doskonałość, przyjacielu. Nie jesteśmy powołani do posiadania wszystkiego razem. Zdarzają nam się wpadki i upadki. Wybierz, by się podnieść. Oczywiście możemy się ukrywać i obwiniać za nasze błędy. Ale kiedy wszystko jest już powiedziane i zrobione, Bóg nadal jest Bogiem. On wybacza. Nie pozbywa się tego, co do Niego należy. Więc tak, możemy opłakiwać to tygodniami, ale dojdziemy do wniosku, że nadszedł czas, aby iść naprzód, ponieważ jest coś takiego przed nami. Ale pytanie, które siedziało głęboko w mojej duszy w jednym sezonie, brzmiało: ile czasu pozwolimy zmarnować w tym czasie? On już nam wybaczył. To od nas zależy, kiedy zdecydujemy się wstać. To od nas zależy, czy wyciągniemy nasz błąd, spojrzymy na niego, może się z niego pośmiejemy i przerzucimy go przez ramię. Tak wiele jeszcze przed nami. A teraz do dzieła, przyjacielu.

I hej, tylko dla książek - nadal siedzę przy drugim stole. Codziennie. _________"Cześć. Jestem Hope. To ja, surowa i autentyczna. Chodzę z Jezusem od czterech lat, a w służbie jestem od sześciu. Cóż za ironia. To, że ktoś jest w służbie, nie zawsze oznacza, że żyje właściwie. Pracuję w kościele, w którym siedem lat temu wyrzucono mnie z grupy młodzieżowej i jest to jedna z moich ulubionych rzeczy, którymi mogę się dzielić. Rzuciłem szkołę średnią w dziesiątej klasie, ale teraz jestem jednym z dyrektorów w college'u. Na pierwszym roku miałem dwóję z przemówienia, ale teraz mówię i śmieję się z tego. Piszę od czterech lat i planuję pisać dalej. Mieszkam w Gainesville w stanie Georgia. Stolica kurczaków w Stanach Zjednoczonych i zawsze chichoczę pod nosem, ponieważ to nie jest moja rzecz. Moje serce jest dla ludzi. Zwłaszcza młodzi dorośli, a konkretnie ludzie, którzy jeszcze nie dotarli do kościoła. Istnieje wiele osób, które mogą dotrzeć do ludzi, którzy są w murach kościoła - moje serce jest dla ludzi, którzy jeszcze tu nie dotarli. Moim celem jest wysłuchanie historii każdej osoby, którą spotykam, ponieważ wierzę, że każdy ma historię wartą wysłuchania. Moją pasją jest celebrowanie życiowych błędów, ponieważ to dzięki nim jesteśmy tym, kim jesteśmy. Moim sercem jest celebrowanie człowieczeństwa, ponieważ wszyscy przez to przechodzimy i wszyscy potrzebujemy odrobiny świętowania, aby iść dalej.

Piszę i przemawiam, ale moją ulubioną rzeczą jest zauważanie ludzi. I kochać ich w taki sposób, że jedyne, co mogą powiedzieć, to: "Jeśli taki jest Jezus... to wchodzę w to".