Shakespeare's Second Tetralogy
W swojej pierwszej tetralogii sztuk historycznych (Henryk VI część 1, 2 i 3 oraz Ryszard III) Szekspir zaproponował najbardziej rozbudowaną sekwencję dramatyczną od czasów starożytnego dramatu greckiego w Atenach. Krytycy czasami dyskredytowali tę pierwszą tetralogię jako epizodyczną i amatorską.
Istnieją różne żywe sceny, a niektóre postacie emanują witalnością - w Ryszardzie III Szekspir (wbrew faktom historycznym) stworzył znakomicie zapadającego w pamięć potwora, groteskowego i aroganckiego złoczyńcę, którego publiczność uwielbia nienawidzić. Ale jeśli Szekspir z pierwszej tetralogii beztrosko zawstydza swoich współczesnych fanów obfitością jingoistycznej propagandy, jego druga tetralogia (Ryszard II, Henryk IV część pierwsza i druga oraz Henryk V) jest znacznie bardziej wyrafinowana i niejednoznaczna. Rzeczywiście, biorąc pod uwagę problemy z cenzurą, z którymi musiał się zmierzyć, Szekspir zapewnia niezwykle wnikliwy wgląd w zachowanie królów oraz ich zwolenników i przeciwników.
Druga tetralogia jest bogata w charakterystykę postaci, zapadającą w pamięć heroiczną i płomienną retorykę, przebiegłą w swojej fabule i wyjątkowo inteligentną w sposobie, w jaki łączy niskie życie z wysokim, małe z wielkim, farsowe z tragicznym. Witalność drugiej tetralogii Szekspira zapewniła jej przetrwanie przez ponad cztery stulecia.
Nie jest to po prostu sekwencja wiecznie zabawnych sztuk; jest częścią kulturowej tożsamości Anglii i nadal przyczynia się do jej kształtowania. Tetralogia w przejmujący i krytyczny sposób dramatyzuje nostalgię; teraz również stanowi część kulturowej nostalgii narodu.
Jednocześnie ujawnia ciągłe podstępy polityków i oferuje zawsze aktualne ostrzeżenia o kosztach przedsięwzięć wojskowych za granicą.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)