Druga szansa: Autobiografia

Opinie czytelników

Recenzje autobiografii Marka Todda podkreślają wciągający charakter jego opowieści i głębię jego doświadczeń w świecie eventów. Wielu czytelników docenia autentyczność książki i wgląd w życie i karierę Todda, uznając ją za inspirującą lekturę. Istnieją jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące stylu pisania i tempa, a kilku czytelników uznało ją za mniej przekonującą w porównaniu z innymi autobiografiami jeździeckimi.

Porywająca narracja, która utrzymuje zaangażowanie czytelników, bogactwo ciekawych historii, autentyczny i humorystyczny wgląd w życie Todda, oferuje wgląd w świat zawodów i jest polecana zarówno entuzjastom jeździectwa, jak i czytelnikom ogólnym.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest niezgrabny, niektóre sekcje nudne w porównaniu z innymi autobiografiami jeździeckimi, a niektórzy uważali, że nie obejmuje ona niektórych ważnych wydarzeń, takich jak Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 2012 roku.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Second Chance: The Autobiography

Zawartość książki:

Medalista olimpijski z Londynu 2012 o swoim oszałamiającym powrocie.

Kariera Marka Todda w jeździectwie przeszła do legendy i jest jednym z największych sportowych powrotów wszech czasów.

Kiedy „przeszedł na emeryturę” w 2000 roku, został już nazwany „Jeźdźcem Stulecia” ze względu na swoją naturalną empatię z koniem i niezwykły sukces, który obejmował dwa złote medale olimpijskie, pięć zwycięstw w Burghley i trzy zwycięstwa w Badminton. Skakał również na poziomie olimpijskim i trenował zwycięzców na torze wyścigowym. Uważany przez rówieśników za legendarnego jeźdźca, wydawało się, że zrobił już wszystko.

Powrócił do trenowania koni wyścigowych w swojej rodzinnej Nowej Zelandii, ale osiem lat później pomysł powrotu zakorzenił się, po części z odwagą, po części z osobistym wyzwaniem, aby sprawdzić, czy nadal może to zrobić w zmienionym sporcie. W ciągu ośmiu miesięcy wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku, a w 2011 roku trafił na pierwsze strony gazet, stając się najstarszym zawodnikiem, który wygrał Badminton. Wkrótce zostało to jednak przyćmione przez jego oszałamiające zwycięstwo na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.

Historia jego postępów od hodowcy bydła mlecznego do światowej sławy jest opowiedziana z typowym dla niego luzackim humorem, ale ujawnia ogromną determinację, dyscyplinę i osobiste poświęcenie, które kryją się za zrelaksowanym spojrzeniem.