Druga strona nicości: W stronę teologii radykalnej otwartości

Opinie czytelników

Książka „THE OTHER SIDE OF NOTHINGNESS” autorstwa Beverly Lanzetta przedstawia głęboką eksplorację miłości między Bogiem a ludzkością przez mistyczną soczewkę, wykorzystując spostrzeżenia chrześcijańskich mistyków. Podkreśla znaczenie życia kontemplacyjnego, wrażliwości i uniwersalnej miłości, jednocześnie opowiadając się za integracją i współczuciem różnych wyznań. Jednak niektórzy czytelnicy uznali użycie złożonej terminologii za nieco trudne.

Autor wykazuje się dużą głębią i jasnością, przemawiając do tych, którzy szukają mistycznej ścieżki. Książka zapewnia uniwersalne spojrzenie na boskie spotkania, czerpiąc z wybitnych mistyków. Kładzie nacisk na życie kontemplacyjne, wrażliwość i miłosierdzie oraz zachęca czytelników do przyjęcia wizji miłości, która przekracza granice religijne.

Użycie skomplikowanej greckiej terminologii może być zniechęcające dla niektórych czytelników. Podczas gdy niektórzy doceniają głębię wiedzy, innym może być trudno w pełni zaangażować się w tekst ze względu na tę złożoność.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Other Side of Nothingness: Toward a Theology of Radical Openness

Zawartość książki:

Z doświadczenia mistyka nicości i pustyni, The Other Side of Nothingness oferuje teologię pokory wrażliwą na pluralizm religijny i ból duchowego ucisku. Z żarliwą troską o współczesne kwestie międzyreligijne, Beverly J.

Lanzetta zapewnia wgląd w to, jak mistyczna świadomość obala roszczenia dogmatycznej prawdy i przygotowuje jaźń do doświadczenia radykalnej otwartości boskości. Praca ta opiera się na różnorodnych chrześcijańskich tekstach mistycznych, w tym na tekstach Meistera Ekharta, Grzegorza z Nyssy, Pseudo-Dionizego, świętej Teresy z Avila, świętego Bonawentury i anonimowego autora Obłoku niewiedzy, a także odwołuje się do buddyzmu, judaizmu, islamu i hinduizmu oraz myśli współczesnych mistyków społecznych, takich jak Heschel, Gandhi, Merton, Thurman i Day. Lanzetta ilustruje, w jaki sposób unicestwiające doświadczenie mistyczne przyciąga poszukiwacza do miejsca wykraczającego poza samorozumienie tradycji do nowych wymiarów sacrum, aw niektórych przypadkach do nowych paradygmatów objawienia.

To tutaj prowokuje naszą myśl stwierdzeniem, że boska natura sama w sobie jest pluralistyczna, nieabsolutna i nieustannie rodzi nowe tradycje. Pokazując, w jaki sposób nicość funkcjonuje w mistycznym doświadczeniu jako katalizator wyzwolenia naszych serc, doprowadza nas do wizji teologii, która jest wolna od przemocy i obejmuje całe stworzenie.