Droga mamo, przepraszam

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane reakcje na książkę, która porusza ciężkie tematy zdrowia psychicznego i samobójstwa oczami nastoletniej dziewczyny. Podczas gdy wielu recenzentów uznało tekst za mocny i emocjonalny, niektórzy krytykowali brak struktury fabularnej i autentyczności w przedstawianiu postaci. Książka została doceniona za wywołanie rozmów na trudne tematy, ale zauważono w niej również błędy gramatyczne i postrzeganą gloryfikację samobójstwa.

Książka jest naładowana emocjonalnie i pięknie napisana, skłaniając czytelników do płaczu i głębokich uczuć. Porusza ważne kwestie zdrowia psychicznego i złożoności dynamiki rodzinnej, dzięki czemu jest zrozumiała dla niektórych odbiorców. Wiele recenzji podkreślało autentyczność doświadczeń nastolatków i potencjał do generowania znaczących dyskusji między rodzicami i dziećmi.

Krytycy wskazywali na błędy gramatyczne i sprzeczności w narracji, wpływające na ogólną jakość tekstu. Pojawiły się obawy, że przedstawienie samobójstwa w książce może normalizować lub gloryfikować ten akt, czyniąc go nieodpowiednim dla młodych dorosłych borykających się z podobnymi problemami. Co więcej, niektórzy uznali, że studium postaci nie ma głębi i nie zapada w pamięć, co prowadzi do poczucia meandrującej fabuły bez znaczących spostrzeżeń.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dear Mom, I'm sorry

Zawartość książki:

Przedmowa od autora - Droga mamo, przepraszam, to fikcyjny dziennik na koniec życia od córki do jej mamy. Niektóre treści i tematy poruszane w tej historii mogą być niepokojące dla czytelników.

Jesteś taka samolubna. Poczucie winy mnie dręczy.

Zrujnujesz im życie. Odezwała się moja empatia.

A co ze mną? Wypłakuję się w kołdrę.

Widzisz, tak jak mówiłam, jesteś samolubna. Mój osąd odpowiada.

Ja też zasługuję na więcej. Moje ego mnie broni.

Nigdy nie byłaś szczęśliwa. Nienawidziłeś braku uczuć, a teraz masz ich za dużo. Mój mózg mnie oskarża.

To jest to. To jest to. Spirala wymyka się spod kontroli. Wiedziałem, że to nadejdzie. Nie wiedziałem tylko kiedy. Słyszę w głowie muzykę zbliżającej się zagłady. Ciemność powraca. Wredne, destrukcyjne i niebezpieczne zachowanie jest w drodze. Wkrótce pojawi się wstyd, upokorzenie i nienawiść. Na domiar złego, żal, zażenowanie i rozczarowanie będą się na mnie piętrzyć, aż nie będę w stanie wstać z łóżka.

Zostanie wezwane pogotowie i zorganizowany transport do szpitala. Małe wakacje dla mnie i zaraz poczuję się lepiej.

Wszyscy zapewniają cię, że tym razem dobrze dobiorą leki. Przypominając, jak dobrze radziłem sobie przez ostatnie kilka lat. Wszystkie frazesy i kłamstwa powrócą. Nie mogę sobie wyobrazić, że wracam do swojej roli. Moje fałszywe życie. Determinacja napędza mnie do umycia się i przygotowania na nasze popołudnie. Nasz ostatni dzień matki i córki.