Droga krzyżowa: Cierpiące jaźnie na rzymskokatolickich Filipinach

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Way of the Cross: Suffering Selfhoods in the Roman Catholic Philippines

Zawartość książki:

Każdego roku podczas Wielkiego Tygodnia w filipińskiej prowincji Pampanga setki mężczyzn i kobiet poddawanych jest aktom rozdzierającego, zadawanego sobie bólu w sposób, który przywołuje na myśl drogę krzyżową: mękę i ukrzyżowanie, które Chrystus znosił w ostatnich dniach swojej ziemskiej egzystencji. Ponieważ te rytuały Męki Pańskiej są oficjalnie zdezawuowane przez filipiński Kościół rzymskokatolicki, większość obserwatorów postrzega je jako irracjonalne i ekstremistyczne naśladowanie bolesnej męki Chrystusa. Nawet naukowcy konwencjonalnie przedstawiają je jako teatralny "spektakl" lub makabryczne przykłady filipińskiej "religii ludowej". Ale jakie warunki pozwalają aktorom rytuałów poddać się tak ekstremalnemu bólowi? Jakie uzasadnienia podają, by sprzeciwić się oficjalnym zakazom? Jakich rezultatów szukają, kierując w ten sposób chrześcijańską pobożność?

Ta książka odpowiada na te pytania poprzez dogłębne analizy trzech powiązanych ze sobą aktów rytualnych: pabasa, wielodniowego wspólnego śpiewania historii Męki Chrystusa.

Pagdarame, publiczne samobiczowanie setek wielbicieli.

I pamamaku king krus, w którym stalowe gwoździe są wbijane w dłonie i stopy praktykujących rytuał w ramach ulicznego spektaklu odgrywanego przed dziesiątkami tysięcy widzów. Autor Julius Bautista sugeruje, że takie akty rytualne manifestują ucieleśnioną fizyczność cierpiącej jaźni, która ułatwia wyrażanie szczerych uczuć litości, empatii, zaufania i żałoby. Podkreślając te zewnętrzne ludzkie wrażliwości jako źródła rytualnej sprawczości, pokazuje, że rytuały pasyjne są reinterpretacją samej idei i doświadczenia bólu, trudności i cierpienia oraz opierają się na apelu o pewien rodzaj boskiej bliskości.

Autor opiera się na dekadzie dogłębnych i często ekskluzywnych wywiadów z wieloma lokalnymi interesariuszami - w tym praktykującymi rytuały, duchownymi, naukowcami i urzędnikami państwowymi - oraz na własnym udziale w przedstawieniu pasyjnym. Wgląd etnograficzny jest rozważany obok pierwotnych i wtórnych źródeł archiwalnych, w tym niepublikowanych, lokalnie produkowanych ustnych relacji historycznych i przeglądu odpowiednich relacji medialnych. Droga krzyżowa wnosi pożądany wkład w antropologię religii, badając unikalne konteksty ontologiczne, w których uczestnicy rytuałów doświadczają zaangażowania Boga w ich życie.