Droga krzyżowa: Chrześcijańskie uczniostwo: Umieranie dla siebie

Oryginalny tytuł:

The Walk of the Cross: Christian Discipleship: Dying to Self

Zawartość książki:

"Droga krzyżowa" to wielkopostne studium, które ma pomóc chrześcijanom w zbadaniu ich serc i dusz, a także w ponownym zobowiązaniu się do bycia wiernymi uczniami Chrystusa. Jest to codzienne nabożeństwo, które analizuje podstawowe przekonania biblijne w kontekście kilku pism świętych każdego dnia. Po codziennych czytaniach następują pytania do refleksji i prowadzenia dziennika. Jezus zastosował tę metodę nauczania rabinicznego, gdy zadawał swoim uczniom pytania takie jak: "Za kogo mnie uważacie? ", "Dlaczego nazywacie mnie dobrym? ", lub "Do czego mam porównać Królestwo Boże? ". Prowadzenie dziennika, czytanie pism świętych i modlitwy prowadzone przez Ducha Świętego stanowią podstawę tego osobistego studium, podczas którego zastanawiamy się, w co naprawdę wierzymy w kwestiach takich jak Boże powołanie, łaska, zbawienie, uświęcenie i odrodzenie. Proces ten pozwala Duchowi Świętemu skonfrontować się z fałszywymi przekonaniami, a także złagodzić obszary wątpliwości w naszej wierze.

Jeśli chodzi o tych, którzy mogą pytać, jakie znaczenie ma to, w co wierzymy, specjaliści od dawna wiedzą, że nasze przekonania, zwłaszcza te dotyczące moralności, etyki i religii, kontrolują sposób, w jaki myślimy, czujemy i zachowujemy się. Nasze przekonania robią to, łącząc się, tworząc postawy i uprzedzenia dotyczące tego, kim jesteśmy i otaczającego nas świata. Ponieważ nasze systemy przekonań działają z wysokim stopniem automatyzacji, mogą być łatwo pod wpływem, a nawet zepsute przez kulturę świata. Dlatego zawsze powinniśmy aktywnie rozważać to, w co i jak wierzymy pod przewodnictwem Ducha Świętego.

Chrześcijanie tradycyjnie wykorzystują czterdzieści dni poprzedzających Wielkanoc, znanych jako Wielki Post, jako czas na ponowne poświęcenie się naśladowaniu Chrystusa. Niektórzy z nas powstrzymują się od przyjemnych rzeczy, takich jak czekolada czy telewizja, próbując oczyścić się z doczesnych pragnień. Inni wolą dodać jakiś dodatkowy aspekt religijny do naszego życia, na przykład nabożeństwo wielkopostne, dodatkowy czas na modlitwę lub jakąś wartościową kościelną funkcję społeczną. Niezależnie od tego, czy powstrzymujemy się od nabożeństwa, czy też dodajemy coś od siebie, podejmujemy świadomy wysiłek ożywienia naszego chrześcijańskiego uczniostwa poprzez utożsamianie się z nauczaniem Chrystusa i podróżą pełną pasji dla naszego zbawienia. Wykonywanie tych czynności w małych grupach sprawia, że jest to również czas na odnowienie społeczności w kościele.