Kentucky's Road to Statehood
1 czerwca 1792 roku Kentucky stało się piętnastym stanem w nowym kraju i pierwszym na zachód od Alleghenies. Lowell Harrison dokonuje przeglądu skomplikowanego i przewlekłego procesu, dzięki któremu najbardziej wysunięte na zachód terytorium Wirginii uzyskało państwowość.
Na początku lat osiemdziesiątych XVIII wieku przetrwanie osad Kentucky, tak niepewne zaledwie kilka lat wcześniej, było zapewnione. Koniec rewolucji amerykańskiej ograniczył brytyjskie wsparcie dla najazdów Indian, a tysiące osadników szukało lepszego życia w „Edenie Zachodu”. Napływali oni przez Cumberland Gap i w dół rzeki Ohio, oczyszczali ziemię pod uprawy i zakładali miasta. Podział rozległego hrabstwa Kentucky na trzy hrabstwa w 1780 roku wskazywał na jego szybki rozwój, który przyspieszył w następnej dekadzie.
Wraz ze wzrostem populacji pojawił się sentyment do oddzielenia się od Wirginii. Takie żądania były wyrażane już wcześniej, ale zdecydowany ruch separacyjny rozpoczął się w 1784 roku, kiedy to w Danville odbyła się konwencja - pierwsza z dziesięciu tego typu. Dopiero w kwietniu 1792 roku ostatecznie opracowano konstytucję, na mocy której Commonwealth of Kentucky mógł wejść do Unii. Podczas gdy większość Kentuckians popierała separację, różnili się oni co do tego, jak, kiedy i na jakich warunkach powinna ona nastąpić. Trzy frakcje walczyły o kontrolę nad ruchem, ale ich cele i metody zmieniały się wraz ze zmieniającymi się okolicznościami. Tę zagmatwaną sytuację skomplikowała obecność egzotycznego Jamesa Wilkinsona i podsycany przez niego „hiszpański spisek”.
Harrison odpowiada na wiele pytań dotyczących zawiłego procesu państwowości: dlaczego separacja była pożądana, dlaczego była tak trudna do osiągnięcia, jaki rodzaj rządu ustanowiła konstytucja z 1792 roku i jak gubernator Isaac Shelby i pierwsze Zgromadzenie Ogólne ją wdrożyli. Jego wciągająca relacja, która zawiera tekst pierwszej konstytucji, będzie ceniona przez wszystkich Kentuckians.
