Droga do samotnej wojny: Korpus szpitalny marynarki wojennej z marines w Wietnamie, 1965

Opinie czytelników

Książka oferuje osobistą relację z doświadczeń marynarza wojennego z Marines w Wietnamie, zapewniając pouczającą i realistyczną perspektywę, która rezonuje z weteranami z epoki Wietnamu. Choć pamiętnik jest dobrze napisany i uważany za wartościowy ze względu na swoją autentyczność, niektóre filozoficzne refleksje mogą nie być szczególnie zapadające w pamięć.

⬤ Dobrze napisany pamiętnik
⬤ pouczająca i realistyczna relacja
⬤ autentyczne spojrzenie na doświadczenia z Wietnamu
⬤ rezonuje z weteranami z epoki Wietnamu.

Filozoficzne refleksje pod koniec książki mogą nie zapadać w pamięć.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Path to a Lonely War: A Naval Hospital Corpsman with the Marines in Vietnam, 1965

Zawartość książki:

Po ukończeniu osiemnastego roku życia, ukończeniu szkoły średniej i zamieszkaniu w małym miasteczku w Nebrasce, w którym nie było nic do roboty, młody Dick Schaefer wstąpił do marynarki wojennej pod wpływem impulsu, mając nadzieję, że wybierając swoją gałąź wojska, będzie miał pewną kontrolę nad swoją przyszłością. Nie będąc w pełni świadomym nasilających się działań wojennych w Wietnamie, Schaefer znalazł się w pociągu jadącym do obozu szkoleniowego w San Diego późnym latem 1962 roku.

Schaefer opowiada o swoim pobycie na obozie szkoleniowym z humorem i humorem. Po ukończeniu szkoły poprosił i otrzymał rozkaz zgłoszenia się do Szkoły Korpusu Szpitalnego Marynarki Wojennej USA w San Diego - i okazało się, że wybór studiów bardzo mu odpowiada. Po ukończeniu studiów, ponownie pod wpływem impulsu, Schaefer poprosił o przydział na Hawaje, zakładając, że w Pearl Harbor musi znajdować się duży szpital marynarki wojennej.

W rzeczywistości takiego szpitala nie było, a Schaefer został przydzielony do Floty Morskiej. W ten sposób ten młody sanitariusz marynarki wojennej został przydzielony do jednostki Korpusu Piechoty Morskiej na trzy lata.

"Marines i marynarze nie przepadali za sobą. Mój nowy tatuaż na pewno by się spodobał! "Wiosną 1965 roku jednostka Schaefera wsiadła na pokład dużego statku transportowego, który udał się na sześciotygodniowy pobyt na Okinawie. Następnie udała się do Wietnamu Południowego jako część pierwszego kontyngentu amerykańskich sił bojowych.

Schaefer opowiada o terrorze pierwszego lądowania na plaży, pustym bólu tęsknoty za domem, swoim profesjonalizmie w leczeniu zarówno drobnych, jak i druzgocących obrażeń, tragedii przyjacielskiego ognia i zaangażowaniu w operację Starlite. Przedstawia również swoje refleksje na temat amerykańskiego zaangażowania w wojnę, przyjęcia żołnierzy po ich powrocie do Stanów Zjednoczonych oraz własnej reintegracji w życiu cywilnym.